Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (Berthold Friedrich Brecht, 10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας και πέθανε στο Ανατολικό Βερολίνο. Η μητέρα του ήταν Προτεστάντισα και ο πατέρας του Καθολικός διευθυντής εταιρίας χάρτου. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917 - 1921), και υπηρέτησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως νοσοκόμος. Από νεαρή ηλικία άρχισε να γράφει ποιήματα και θεατρικά. Το 1922 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ με την οποία έκανε μια κόρη. Το 1923 προσλήφθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου, άρχισε να φοιτά στη Μαρξιστική Εργατική Σχολή και μελέτησε διαλεκτικό υλισμό. Το 1928 η προσαρμογή της Όπερας των ζητιάνων του Τζον Γκέι με το όνομα Η Όπερα της Πεντάρας σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλιτεύει την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής. Το 1930 παντρεύτηκε την Χέλενε Βάιγγελ με την οποία είχε ήδη ένα γιο. Στη συνέχεια απέκτησαν και μια κόρη. Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και την Μόσχα όπου εξέδωσε με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό «Η Λέξη», μετά στις ΗΠΑ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Το 1944 έγραψε το έργο "Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής", μια άτεγκτη κριτική της ζωής στη Γερμανία υπό το καθεστώς του Εθνικοσοσιαλισμού. Το 1947 με τον μακαρθισμό να κλιμακώνεται, ο διωκόμενος από το ναζισμό, πρόσφυγας στις ΗΠΑ, καλέστηκε να απολογηθεί στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών και να την πείσει ότι δεν είναι κομμουνιστής. Ο Μπρέχτ κατέθεσε στην επιτροπή αλλά δεν βγήκε από την λίστα των υπόπτων, τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας όπου αφιερώθηκε στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.
Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια στρέφονται προς την μαρξιστική φιλοσοφία. Έγραψε και εκατοντάδες ποιήματα που αντανακλούν αυτή τη μεταστροφή για την οποία σημαντικό ρόλο έπαιξε η εξαθλίωση λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1920 και η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία. Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, ο Μπρεχτ έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: Η Ζωή του Γαλιλαίου, Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της, Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν, Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι, Η 'Ανοδος του Αρτούρου Ούι, Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ, Ο καλός στρατιώτης Σβέικ, Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία. Τα έργα του είναι διαχρονικά και αναδεικνύουν την ανθρώπινη υπόσταση, συνεχίζουν να ανεβαίνουν στα θέατρα όλου του κόσμου με αμείωτη επιτυχία κι ενδιαφέρον.