ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πωλ Ελυάρ 1895 έως 1952 (57)

Ποιητής είναι αυτός που εμπνέει, περισσότερο από αυτόν που εμπνέεται.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



ΠΟΙΗΜΑΤΑ



Ο Πωλ Ελυάρ (Paul Eluard, 14 Δεκεμβρίου 1895 - 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής, από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους του σουρεαλισμού. Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι, σε μια εύπορη αστική οικογένεια. Το 1912 αρρώστησε με φυματίωση κι αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο, πέρασε δύο χρόνια σε σανατόριο στον Νταβός της Ελβετίας. Την περίοδο εκείνη ξεκίνησε να γράφει ποιήματα τα οποία εξέδωσε το 1914 με δικά του έξοδα. Κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο τοποθετήθηκε ως βοηθητικό προσωπικό όμως μετά από αίτησή του μεταφέρθηκε σε μάχιμη μονάδα. Αρρώστησε στο μέτωπο και τον στείλανε πίσω. Το 1917 παντρεύτηκε την ρωσίδα Γκαλά, η οποία θα γίνει μετά τον χωρισμό τους σύντροφος και μούσα του Νταλί. Από τις εμπειρίες του στον πόλεμο ο Ελυάρ έγραψε δύο συλλογές ποιημάτων με αντιπολεμικά θέματα (Το καθήκον και η ανησυχία, 1917- Ποιήματα για την Ειρήνη, 1918) ενώ μέχρι το 1920 θα ολοκληρώσει άλλες δύο ποιητικές συλλογές και θα γίνει γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους.

Το 1924 μαζί με τον Μπρετόν και τον Αραγκόν γίνονται από τους πρωτεργάτες του σουρεαλισμού και τα επόμενα χρόνια δημοσιεύει όχι μόνο ποιήματα αλλά και κείμενα πάνω στην τέχνη και την ζωγραφική. Το 1926 προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα από το οποίο θα αποχωρίσει, μαζί με τον Μπρετόν, το 1933. Έχει γνωριστεί από το 1929 με την Νους, την οποία παντρεύτηκε το 1934, μια γυναίκα που έπαιξε καταλυτικό ρόλο τόσο στην ζωή του όσο και στην ποίηση του. Δραστηριοποιείται στην αντίσταση κατά την γερμανική κατοχή και γράφει μια συλλογή με αντιστασιακά ποιήματα ενώ το 1946 θα συγκλονιστεί από τον αιφνίδιο θάνατο της γυναίκας του. Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε πολλές εκδηλώσεις υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη. Βρέθηκε στην Ελλάδα το 1946 και επίσης το 1949 όταν και ανέβηκε στον Γράμμο για μερικές μέρες σε μια προσπάθεια να εμψυχώσει τους αντάρτες. Εμπνεύστηκε από την Ελλάδα και το 1949 δημοσίευσε την συλλογή «Ελλάδα, ρόδο μου του λόγου» . Τρία χρόνια μετά, το 1952, πέθανε από ανακοπή της καρδιάς.