ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Μαρία Κιουρί 1867 έως 1934 (67)

Η ζωή δεν είναι εύκολη για κανέναν από μας. Αλλά τι μ 'αυτό; Πρέπει να έχουμε υπομονή και πάνω απ 'όλα εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Πρέπει να πιστέψουμε ότι είμαστε προικισμένοι σε κάτι και να το αξιοποιήσουμε.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί, ( 7 Νοεμβρίου,1867 – 4 Ιουλίου 1934) ήταν Πολωνή επιστήμονας, φυσικός και χημικός, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ, το οποίο μοιράστηκε με τον σύζυγό της Πιερ και τον Ανρί Μπεκερέλ για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας (1903), η πρώτη γυναίκα λέκτορας και διευθύντρια εργαστηρίου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1906), η πρώτη γυναίκα που πήρε και δεύτερο βραβείο Νομπέλ, (Χημείας το 1911 για την ανακάλυψη και απομόνωση του καθαρού ραδίου), η πρώτη μητέρα βραβευμένη με Νόμπελ που είδε την κόρη της να λαμβάνει το ίδιο βραβείο. Γεννήθηκε στην Βαρσοβία της Πολωνίας και ήταν η μικρότερη από τα 5 παιδιά ενός ζευγαριού δασκάλων. Ήταν 11 χρονών όταν πέθανε η μητέρα της από φυματίωση. Από μικρή έδειξε την κλίση της προς τις θετικές επιστήμες, επηρεασμένη και από τη αγάπη του πατέρα της για αυτές. Στο σχολείο ήταν άριστη και ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της όμως στην Πολωνία εκείνα τα χρόνια δε γινόταν δεχτές οι γυναίκες στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Για σπουδές στο εξωτερικό δεν είχαν χρήματα και έκανε μια συμφωνία με την αδερφή της Μπρόνια. Η Μαρία θα έπιανε δουλειά και θα στήριζε την αδερφή της όσο χρειαζόταν κι ύστερα θα δούλευε η Μπρόνια για να στηρίξει την Μαρί. Για 5 έτη η Μαρία δούλεψε ως οικοδιδάσκαλος ενώ όπως μπορούσε μελετούσε Μαθηματικά και Φυσική, μέχρι που επιτέλους το 1891 κατάφερε να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Έζησε μέρες φτώχειας κατά τις οποίες ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στις σπουδές της, κατάφερε να πάρει πτυχίο το 1893, ενώ το 1894 απέκτησε ένα ακόμη πτυχίο στα μαθηματικά μαζί με μια χρηματοδότηση για να ερευνήσει μια σειρά από διαφορετικούς τύπους χάλυβα. Κάποιος της σύστησε τον Γάλλο φυσικό Πιέρ Κιουρί και έγιναν αμέσως ζευγάρι, τόσο στην ζωή όσο και στην επιστήμη. Γοητευμένη από την δουλειά του Ανρί Μπεκερέλ που περιαματιζόταν με το ουράνιο, έκανε τα δικά της πειράματα και ανακάλυψε ότι οι ακτίνες του ουρανίου παρέμεναν σταθερές και προέρχονταν από την ατομική δομή του στοιχείου, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη της πυρηνικής φυσικής. Η Κιουρί ήταν που χρησιμοποίησε πρώτη τον όρο ραδιενέργεια.

Το 1897 απέκτησαν μια κόρη την Ιρέν μα δεν σταμάτησε καθόλου τις έρευνές της. Ο Πιέρ διέκοψε τις δικές του μελέτες για να βοηθήσει την εξερεύνηση του φαινομένου που η σύζυγος του ονόμαζε ραδιενέργεια. Πειραματίστηκαν με διάφορα ορυκτά και ανακάλυψαν το 1898 ένα νέο ραδιενεργό στοιχείο, το οποίο ονόμασαν πολώνιο από την χώρα καταγωγής της. Το 1902, το ζεύγος Κιουρί κατάφερε να παράγει στο εργαστήριο καθαρό Ράδιο. Τον επόμενο χρόνο έγινε η απονομή του νόμπελ φυσικής και το 1904 απέκτησαν την δεύτερη κόρη τους, την Ιβ. Το 1906 η Μαρία θα χάσει τον πολυαγαπημένο σύντροφο της όταν μια άμαξα τον παρέσυρε και τον σκότωσε ακαριαία. Παρά την οδύνη της θα συνεχίσει τις μελέτες της και σύντομα θα πάρει τη θέση του στη Σορβόννη. Εξακολούθησε ακούραστα τις έρευνες της και το 1911 καταπλήσσει του πάντες με ένα δεύτερο βραβείο Νόμπελ. Δεν παρέλειψε στον λόγο που εκφώνησε να αποτίσει φόρο τιμής στον πολυαγαπημένο της σύζυγο. Τον ίδιο χρόνο γεύτηκε και την άλλη πλευρά της δημοσιότητας, όταν μαθεύτηκε η σχέση της με έναν παντρεμένο μαθητή του συζύγου της. Οι εφημερίδες της εποχής ξεκίνησαν να την χλευάζουν αποκαλώντας την αντροχωρίστρα και ψάχνοντας, συχνά δημιουργώντας, σκανδαλιστικές λεπτομέρειες αυτής της παράνομης σχέσης. Την είχαν στοχοποιήσει για σχεδόν ένα χρόνο. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η Μαρί χρηματοδότησε και εργάστηκε για να φτιαχτούν εκατοντάδες φορητά ακτινολογικά οχήματα για τους στρατιώτες, τα οποία έμειναν γνωστά με το όνομα «μικρές Κιουρί» Μετά τον πόλεμο, συνέχισε τις έρευνες της, επισκέφτηκε τις ΗΠΑ δύο φορές για να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να προμηθευτεί Ράδιο και να ιδρύσει ένα ερευνητικό ινστιτούτο για τη ραδιενέργεια στη Βαρσοβία. Το 1934 μπήκε σε ένα σανατόριο για να ξεκουραστεί καθώς ήταν ιδιαίτερα καταβεβλημένη, πέθανε εκεί μέσα στις 4 Ιουλίου από αναιμία λόγω της χρόνιας έκθεση της στη ραδιενέργεια. Τον επόμενο χρόνο η κόρη της Ιρέν κέρδισε το νόμπελ χημείας. Το 1995, τα απομεινάρια της Κιουρί και του συζύγου της μεταφέρθηκαν στο Πάνθεο του Παρισιού, τον τελικό τόπο ανάπαυσης τους. Η Κιουρί είναι η πρώτη, και μέχρι σήμερα μόνη γυναίκα που αναπαύεται στο Πάνθεο.