Λαπαθιώτης: Ζωή και Τέχνη

	ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Λαπαθιώτης 1888 έως 1944 (56) Είναι, απορίας άξιο, ότι το μόνο που δε δοκίμασαν ως σήμερα οι άνθρωποι –ούτε για πείραμα απλό– είναι να ζήσουν στοργικά κι επομένως ειρηνικά, αναμεταξύ των! ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Ερωτικό	Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος του μεσοπολέμου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 31 Οκτωβρίου του 1888, μοναχοπαίδι ενός αξιωματικού του ελληνικού στρατού με καταγωγή από την Κύπρο, ο οποίος έφτασε να γίνει στρατηγός και υπουργός Στρατιωτικών. Ήταν 10 χρονών ο Ναπολέων όταν μετακόμισαν λόγω μετάθεσης του πατέρα του στο Ναύπλιο, εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και έμαθε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, πιάνο. Το 1905 δημοσίευσε στο περιοδικό «Νουμάς» το πρώτο του ποίημα με τίτλο ‘Έκσταση’ και την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Πήρε το πτυχίο του το 1909 αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 1907 έγινε ιδρυτικό μέλος του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ, στο οποίο δημοσίευσε αρκετά ποιήματά του ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, (Δάφνη και Ανεμώνη, Ελεύθερο Βήμα, Η Διάπλασις των παίδων, Μπουκέττο, Νέα Εστία, Πνευματική Ζωή) γράφοντας ποιήματα, άρθρα, θεατρικά έργα και κάνοντας λογοτεχνικές μεταφράσεις. Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός ενώ μετά τα Νοεμβριανά του 1920 κατέφυγε με την οικογένειά του στην Αίγυπτο, όπου γνωρίστηκε με τον Καβάφη. Επέστρεψε στην Αθήνα αλλαγμένος, ξεκίνησε να ζει έντονη νυχτερινή ζωή και να προκαλεί, με εκκεντρικές εμφανίσεις και προκλητικούς στίχους, τα συντηρητικά ήθη της εποχής. Μεταμορφώθηκε σε ένα δανδή της αθηναϊκή νύχτας, έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών και μιλούσε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του. Το 1925 εξέδωσε την εφημερίδα "Καλλιτεχνική και Φιλολογική Ζωή", η οποία κράτησε μόνο για 3 τεύχη. Το 1927 ασπάστηκε την κομουνιστική ιδεολογία και το 1927 έστειλε μήνυμα προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ζητώντας τη διαγραφή του από το θρησκευτικό ποίμνιο. Το 1930 ξεκίνησε η συνεργασία του με τη "Νέα Εστία", στην οποία δημοσιεύτηκαν πολλά έργα του. Το 1937 πέθανε η μητέρα του, το 1939 εκδόθηκε η πρώτη και μοναδική του ποιητική συλλογή. Το 1940 που ξέσπασε ο πόλεμος, ο Λαπαθιώτης βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση. Ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και για να τα αγοράζει ξεπουλούσε σταδιακά την περιουσία του, μέχρι και τα βιβλία του έδωσε για να μπορέσει να ζήσει. Το 1942 πέθανε ο πατέρα του κι ο Ναπολέων έμεινε μόνος, οικονομικά και ψυχικά εξαθλιωμένος. Από εκείνη την εποχή ξεκίνησε να μιλάει για αυτοκτονία του. Στις 7 Ιανουαρίου του 1944 έδωσε τέλος στην ζωή του με ένα περίστροφο. Σύμφωνα με την επιθυμία του, κι επειδή έτρεμε την περίπτωση νεκροφάνειας, κρατήθηκε άταφος για 3 μέρες. Έγινε έρανος μεταξύ των φίλων του για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας του.

Λαπαθιώτης 1888 έως 1944 (56)

Είναι, απορίας άξιο, ότι το μόνο που δε δοκίμασαν ως σήμερα οι άνθρωποι –ούτε για πείραμα απλό– είναι να ζήσουν στοργικά κι επομένως ειρηνικά, αναμεταξύ των!

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος του μεσοπολέμου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 31 Οκτωβρίου του 1888, μοναχοπαίδι ενός αξιωματικού του ελληνικού στρατού με καταγωγή από την Κύπρο, ο οποίος έφτασε να γίνει στρατηγός και υπουργός Στρατιωτικών. Ήταν 10 χρονών ο Ναπολέων όταν μετακόμισαν λόγω μετάθεσης του πατέρα του στο Ναύπλιο, εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και έμαθε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, πιάνο. Το 1905 δημοσίευσε στο περιοδικό «Νουμάς» το πρώτο του ποίημα με τίτλο ‘Έκσταση’ και την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Πήρε το πτυχίο του το 1909 αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 1907 έγινε ιδρυτικό μέλος του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ, στο οποίο δημοσίευσε αρκετά ποιήματά του ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, (Δάφνη και Ανεμώνη, Ελεύθερο Βήμα, Η Διάπλασις των παίδων, Μπουκέττο, Νέα Εστία, Πνευματική Ζωή) γράφοντας ποιήματα, άρθρα, θεατρικά έργα και κάνοντας λογοτεχνικές μεταφράσεις. Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός ενώ μετά τα Νοεμβριανά του 1920 κατέφυγε με την οικογένειά του στην Αίγυπτο, όπου γνωρίστηκε με τον Καβάφη. Επέστρεψε στην Αθήνα αλλαγμένος, ξεκίνησε να ζει έντονη νυχτερινή ζωή και να προκαλεί, με εκκεντρικές εμφανίσεις και προκλητικούς στίχους, τα συντηρητικά ήθη της εποχής. Μεταμορφώθηκε σε ένα δανδή της αθηναϊκή νύχτας, έκανε χρήση ναρκωτικών ουσιών και μιλούσε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του.

Το 1925 εξέδωσε την εφημερίδα "Καλλιτεχνική και Φιλολογική Ζωή", η οποία κράτησε μόνο για 3 τεύχη. Το 1927 ασπάστηκε την κομουνιστική ιδεολογία και το 1927 έστειλε μήνυμα προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ζητώντας τη διαγραφή του από το θρησκευτικό ποίμνιο. Το 1930 ξεκίνησε η συνεργασία του με τη "Νέα Εστία", στην οποία δημοσιεύτηκαν πολλά έργα του. Το 1937 πέθανε η μητέρα του, το 1939 εκδόθηκε η πρώτη και μοναδική του ποιητική συλλογή. Το 1940 που ξέσπασε ο πόλεμος, ο Λαπαθιώτης βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση. Ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και για να τα αγοράζει ξεπουλούσε σταδιακά την περιουσία του, μέχρι και τα βιβλία του έδωσε για να μπορέσει να ζήσει. Το 1942 πέθανε ο πατέρα του κι ο Ναπολέων έμεινε μόνος, οικονομικά και ψυχικά εξαθλιωμένος. Από εκείνη την εποχή ξεκίνησε να μιλάει για αυτοκτονία του. Στις 7 Ιανουαρίου του 1944 έδωσε τέλος στην ζωή του με ένα περίστροφο. Σύμφωνα με την επιθυμία του, κι επειδή έτρεμε την περίπτωση νεκροφάνειας, κρατήθηκε άταφος για 3 μέρες. Έγινε έρανος μεταξύ των φίλων του για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας του.