ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ

ΑΡΧΙΚΗ	Δεν πρόκειται να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή. Μερικοί άνθρωποι πηγαίνουν σε ιερείς, άλλοι καταφεύγουν στην ποίηση. Προσωπικά απευθύνομαι στους φίλους μου» Όσο περισσότερο μεγαλώνει κάποιος, τόσο περισσότερο ελκύεται από το άσεμνο. Για να απολαύσουμε την ελευθερία πρέπει να ελέγχουμε τον εαυτό μας. Τα μάτια των άλλων, η φυλακή μας. Οι σκέψεις τους, τα κλουβιά μας. Όταν σκεφτούμε πράγματα όπως τα άστρα, τα θέματα που μας απασχολούν δεν φαίνεται να έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί καλά, να αγαπήσει καλά, να κοιμηθεί καλά, αν δεν έχει φάει καλά. Η λογοτεχνία σαπίζει από τα ναυάγια των ανθρώπων που έδιναν, πέρα από κάθε λογική, σημασία στη γνώμη των άλλων. Το χιούμορ είναι το πρώτο από τα χαρίσματα που πάει περίπατο σε μια ξένη γλώσσα. Κάθε μυστικό της ψυχής του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, κάθε ποιότητα του μυαλού του είναι γραμμένα κατά μεγάλο βαθμό στο έργο του. Μια γυναίκα πρέπει να έχει χρήματα και ένα δικό της δωμάτιο, αν θέλει να γράψει μυθιστορήματα. Μπορώ μόνο να πω ότι το παρελθόν είναι όμορφο γιατί ποτέ δεν αντιλαμβάνεται κανείς ένα συναίσθημα την εποχή που δημιουργείται. Ένα συναίσθημα επεκτείνεται αργότερα, και ως εκ τούτου δεν έχουμε πλήρη συναισθήματα για το παρόν, αλλά μόνο για το παρελθόν ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ 1882 έως 1941 (59)
Η Βιρτζίνια Γουλφ ήταν Αγγλίδα συγγραφέας η οποία άνοιξε νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα, μια από τις πρώτες γυναίκες που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σε έναν ανδροκρατούμενο ως τότε τομέα. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1882 στο Λονδίνο, ο πατέρας της ήταν λόρδος και συγγραφέας, η μητέρα της καλλονής της εποχής με καλλιτεχνικές διασυνδέσεις κι ανησυχίες. Και οι δύο γονείς της είχαν κάνει προηγούμενους γάμους και παιδιά με άλλους συζύγους η Βιρτζίνια μεγάλωσε με 7 αδέρφια από τα οποία τα 4 ήταν ετεροθαλή. Διδάχθηκε από οικοδιδασκάλους σε ένα σπίτι όπου υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη στην διάθεσή της και όπου συχνά μαζεύονταν διανοούμενοι. Το ευτυχισμένο αυτό περιβάλλον στιγματίστηκε από την σεξουαλική κακοποίηση της, τόσο αυτής όσο και της αδερφής της Βανέσας, από τα μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέρφια της. Δεν μίλησε σε κανένα για αυτό, μόνο πολλά χρόνια μετά, το έγραψε σε ένα αυτοβιογραφικό δοκίμιο. Για πολλούς βιογράφους της, το γεγονός αυτό την στοίχειωνε σε ολόκληρη την ζωή της προξενώντας της μια απέχθεια για την σεξουαλική σχέση με το άλλο φύλο. Στα 13 της πέθανε η μητέρα της από γρίπη και 2 χρόνια αργότερα η αδερφή της Στέλλα. Από αυτή την εποχή ξεκίνησε να έχει νευρικούς κλονισμούς και κρίσεις κατάθλιψης και το 1904 που πέθανε κι ο πατέρας της κατέρρευσε εντελώς και χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε κλινική. Το 1905 μετακόμισε με 2 από τα αδέρφια της στο Μπλούσμπερι και έγινε μέλος μιας ομάδας διανοούμενων και καλλιτεχνών που έμεινε γνωστή ως κύκλος του Μπλούσμπερι. Εκεί γνώρισε τον Λέοναρντ Γούλφ τον οποίο παντρεύτηκε το 1912. Ένα χρόνο μετά τον γάμο της έκανε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, η κατάθλιψη επέστρεφε ανά διαστήματα στην ζωή της. Ο Λέοναρντ προσπαθούσε να την βοηθάει και για να την γλιτώσει από τους έντονους ρυθμούς του Λονδίνου την έπεισε να μετακομίσουν στο Ρίτσμοντ. Μαζί του ήταν ευτυχισμένη και πάντα εκφραζόταν με τρυφερότητα γι αυτόν, αν και φαίνεται πως ο γάμος τους ήταν λευκός. Η Βιρτζίνια προτιμούσε την ερωτική σχέση με τις γυναίκες. Μεγάλος της έρωτας ήταν η Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ με την οποία διατήρησε μια παθιασμένη σχέση καθ’ όλη την δεκαετία του 1920, έγραψε για αυτήν στο βιβλίο της Ορλάντο, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως μια μεγάλη και γοητευτική ερωτική επιστολή. Ένα άλλο μυθιστόρημα της, «Η κυρία Ντάλογουέι» είχε για έμπνευση την Ματζ Βων, μια άλλη κοπέλα με την οποία είχε ερωτικό δεσμό. Ειδικά μετά από αυτό το μυθιστόρημα το οποίο κέρδισε διθυραμβικές κριτικές, έγινε γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους και ξεκίνησαν να την καλούν ως ομιλήτρια σε πανεπιστήμια από όλη την χώρα. Πάρα την επιτυχία και την φήμη της καθώς είχε γίνει σημαντική προσωπικότητα της εποχής της, τα ξεσπάσματα μανιοκατάθλιψης δεν την εγκατέλειπαν. Ειδικά όταν τέλειωνε ένα βιβλίο χανόταν σε βαθιά κατάθλιψη. Το 1941 τελείωσε το «Ανάμεσα στις πράξεις» σε μια εποχή πολύ ζοφερή για ολόκληρη την κοινωνία με τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο. η Βιρτζίνια Γούλφ σηκώθηκε το πρωινό της 28ης Μαρτίου 1941, φόρεσε το παλτό της και κατευθύνθηκε σαν υπνωτισμένη προς το κοντινό ποτάμι. Γέμισε της τσέπες της με πέτρες και βούτηξε στην παγερή αιωνιότητα. Περάσανε είκοσι μέρες για να βρουν το πτώμα της, χιλιόμετρα μακριά. Το σημείωμα που είχε αφήσει στον άνδρα της έλεγε: Πολυαγαπημένε, Νιώθω ότι τρελαίνομαι ξανά. Νομίζω ότι δεν αντέχουμε να περάσουμε μια ακόμη φριχτή περίοδο. Και τούτη τη φορά δεν θα μπορέσω να συνέλθω. Ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό κάνω ό,τι μου φαίνεται καλύτερο σε αυτές τις συνθήκες. Μου χάρισες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Ήσουν για μένα όλα όσα μπορεί να είναι κάποιος για έναν άλλο. Δεν πιστεύω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι – μέχρι που ήρθε η φριχτή αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι χωρίς εμένα θα μπορούσες να δουλέψεις. Και ξέρω ότι θα δουλέψεις. Αν κάποιος θα μπορούσε να με σώσει, αυτός θα ήσουν εσύ. Όλα, εκτός από τη βεβαιότητα για τη δική σου καλοσύνη με έχουν εγκαταλείψει. Δεν μπορώ να καταστρέφω άλλο τη ζωή σου. Δεν πιστεύω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι από εμάς. Βικτώρια. ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ

ΑΡΧΙΚΗ

Δεν πρόκειται να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή.
Μερικοί άνθρωποι πηγαίνουν σε ιερείς, άλλοι καταφεύγουν στην ποίηση. Προσωπικά απευθύνομαι στους φίλους μου»
Όσο περισσότερο μεγαλώνει κάποιος, τόσο περισσότερο ελκύεται από το άσεμνο.
Για να απολαύσουμε την ελευθερία πρέπει να ελέγχουμε τον εαυτό μας.
Τα μάτια των άλλων, η φυλακή μας. Οι σκέψεις τους, τα κλουβιά μας.
Όταν σκεφτούμε πράγματα όπως τα άστρα, τα θέματα που μας απασχολούν δεν φαίνεται να έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Έτσι δεν είναι;
Δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί καλά, να αγαπήσει καλά, να κοιμηθεί καλά, αν δεν έχει φάει καλά.
Η λογοτεχνία σαπίζει από τα ναυάγια των ανθρώπων που έδιναν, πέρα από κάθε λογική, σημασία στη γνώμη των άλλων.
Το χιούμορ είναι το πρώτο από τα χαρίσματα που πάει περίπατο σε μια ξένη γλώσσα.
Κάθε μυστικό της ψυχής του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, κάθε ποιότητα του μυαλού του είναι γραμμένα κατά μεγάλο βαθμό στο έργο του.
Μια γυναίκα πρέπει να έχει χρήματα και ένα δικό της δωμάτιο, αν θέλει να γράψει μυθιστορήματα.
Μπορώ μόνο να πω ότι το παρελθόν είναι όμορφο γιατί ποτέ δεν αντιλαμβάνεται κανείς ένα συναίσθημα την εποχή που δημιουργείται. Ένα συναίσθημα επεκτείνεται αργότερα, και ως εκ τούτου δεν έχουμε πλήρη συναισθήματα για το παρόν, αλλά μόνο για το παρελθόν

ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ 1882 έως 1941 (59)

Η Βιρτζίνια Γουλφ ήταν Αγγλίδα συγγραφέας η οποία άνοιξε νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα, μια από τις πρώτες γυναίκες που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σε έναν ανδροκρατούμενο ως τότε τομέα. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1882 στο Λονδίνο, ο πατέρας της ήταν λόρδος και συγγραφέας, η μητέρα της καλλονής της εποχής με καλλιτεχνικές διασυνδέσεις κι ανησυχίες. Και οι δύο γονείς της είχαν κάνει προηγούμενους γάμους και παιδιά με άλλους συζύγους η Βιρτζίνια μεγάλωσε με 7 αδέρφια από τα οποία τα 4 ήταν ετεροθαλή. Διδάχθηκε από οικοδιδασκάλους σε ένα σπίτι όπου υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη στην διάθεσή της και όπου συχνά μαζεύονταν διανοούμενοι. Το ευτυχισμένο αυτό περιβάλλον στιγματίστηκε από την σεξουαλική κακοποίηση της, τόσο αυτής όσο και της αδερφής της Βανέσας, από τα μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέρφια της. Δεν μίλησε σε κανένα για αυτό, μόνο πολλά χρόνια μετά, το έγραψε σε ένα αυτοβιογραφικό δοκίμιο. Για πολλούς βιογράφους της, το γεγονός αυτό την στοίχειωνε σε ολόκληρη την ζωή της προξενώντας της μια απέχθεια για την σεξουαλική σχέση με το άλλο φύλο. Στα 13 της πέθανε η μητέρα της από γρίπη και 2 χρόνια αργότερα η αδερφή της Στέλλα. Από αυτή την εποχή ξεκίνησε να έχει νευρικούς κλονισμούς και κρίσεις κατάθλιψης και το 1904 που πέθανε κι ο πατέρας της κατέρρευσε εντελώς και χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε κλινική. Το 1905 μετακόμισε με 2 από τα αδέρφια της στο Μπλούσμπερι και έγινε μέλος μιας ομάδας διανοούμενων και καλλιτεχνών που έμεινε γνωστή ως κύκλος του Μπλούσμπερι. Εκεί γνώρισε τον Λέοναρντ Γούλφ τον οποίο παντρεύτηκε το 1912. Ένα χρόνο μετά τον γάμο της έκανε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, η κατάθλιψη επέστρεφε ανά διαστήματα στην ζωή της.

Ο Λέοναρντ προσπαθούσε να την βοηθάει και για να την γλιτώσει από τους έντονους ρυθμούς του Λονδίνου την έπεισε να μετακομίσουν στο Ρίτσμοντ. Μαζί του ήταν ευτυχισμένη και πάντα εκφραζόταν με τρυφερότητα γι αυτόν, αν και φαίνεται πως ο γάμος τους ήταν λευκός. Η Βιρτζίνια προτιμούσε την ερωτική σχέση με τις γυναίκες. Μεγάλος της έρωτας ήταν η Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ με την οποία διατήρησε μια παθιασμένη σχέση καθ’ όλη την δεκαετία του 1920, έγραψε για αυτήν στο βιβλίο της Ορλάντο, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως μια μεγάλη και γοητευτική ερωτική επιστολή. Ένα άλλο μυθιστόρημα της, «Η κυρία Ντάλογουέι» είχε για έμπνευση την Ματζ Βων, μια άλλη κοπέλα με την οποία είχε ερωτικό δεσμό. Ειδικά μετά από αυτό το μυθιστόρημα το οποίο κέρδισε διθυραμβικές κριτικές, έγινε γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους και ξεκίνησαν να την καλούν ως ομιλήτρια σε πανεπιστήμια από όλη την χώρα. Πάρα την επιτυχία και την φήμη της καθώς είχε γίνει σημαντική προσωπικότητα της εποχής της, τα ξεσπάσματα μανιοκατάθλιψης δεν την εγκατέλειπαν. Ειδικά όταν τέλειωνε ένα βιβλίο χανόταν σε βαθιά κατάθλιψη. Το 1941 τελείωσε το «Ανάμεσα στις πράξεις» σε μια εποχή πολύ ζοφερή για ολόκληρη την κοινωνία με τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο. η Βιρτζίνια Γούλφ σηκώθηκε το πρωινό της 28ης Μαρτίου 1941, φόρεσε το παλτό της και κατευθύνθηκε σαν υπνωτισμένη προς το κοντινό ποτάμι. Γέμισε της τσέπες της με πέτρες και βούτηξε στην παγερή αιωνιότητα. Περάσανε είκοσι μέρες για να βρουν το πτώμα της, χιλιόμετρα μακριά. Το σημείωμα που είχε αφήσει στον άνδρα της έλεγε:

Πολυαγαπημένε,
Νιώθω ότι τρελαίνομαι ξανά. Νομίζω ότι δεν αντέχουμε να περάσουμε μια ακόμη φριχτή περίοδο. Και τούτη τη φορά δεν θα μπορέσω να συνέλθω. Ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό κάνω ό,τι μου φαίνεται καλύτερο σε αυτές τις συνθήκες. Μου χάρισες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Ήσουν για μένα όλα όσα μπορεί να είναι κάποιος για έναν άλλο. Δεν πιστεύω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι – μέχρι που ήρθε η φριχτή αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι χωρίς εμένα θα μπορούσες να δουλέψεις. Και ξέρω ότι θα δουλέψεις. Αν κάποιος θα μπορούσε να με σώσει, αυτός θα ήσουν εσύ. Όλα, εκτός από τη βεβαιότητα για τη δική σου καλοσύνη με έχουν εγκαταλείψει. Δεν μπορώ να καταστρέφω άλλο τη ζωή σου. Δεν πιστεύω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι από εμάς.
Βικτώρια.

ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ