ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Εμίλ Ζολά 1840 έως 1902 (62)

Ο καλλιτέχνης δεν είναι τίποτα χωρίς το ταλέντο, αλλά το ταλέντο δεν είναι τίποτα χωρίς τη δουλειά.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Ζερμινάλ

«Πάλι, και πάλι, όλο και πιο καθαρά, σαν να ζυγώνανε στην επιφάνεια οι ανθρακωρύχοι χτυπούσανε. Κάτω από τις πύρινες αχτίδες του ήλιου, εκείνο το γεμάτο νιάτα πρωινό, ήταν η εξοχή που εγκυμονούσε αυτή τη βουή. Άνθρωποι φύτρωναν, ένας μαύρος εκδικητής στρατός βλάσταινε αργά μέσα στα αυλάκια, μεγαλώνοντας για τις σοδειές του αυριανού αιώνα, που όταν θα ωρίμαζε θα έκανε τη Γη να τιναχτεί στον αέρα...»

Ο Εμίλ Ζολά ήταν Γάλλος συγγραφέας, από τους κύριους εκπροσώπους του νατουραλισμού, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ζωή της εποχής του, τόσο με το έργο του όσο και με την ανάμειξή του στην υπόθεση «Ντρέιφους». Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1840 στο Παρίσι και έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Αιξ της Προβηγκίας, όπου ο μηχανικός πατέρας του κατασκεύαζε το υδραγωγείο της πόλης. Δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση του υδραγωγείου ο πατέρας πέθανε, αφήνοντας τον 6χρονο γιο και την γυναίκα του χωρίς καθόλου χρήματα. Πέρασαν δύσκολα χρόνια μέσα στην ανέχεια κι όταν ο Εμίλ έγινε 18 πήγαν στο Παρίσι. Η μητέρα τον ήθελε νομικό όμως απέτυχε 2 φορές στις εξετάσεις και βρέθηκε να ζει μόνος σε μια σκοτεινή σοφίτα όπου ξεκίνησε να γράφει και να ζει χωρίς χρήματα, συχνότατα πεινασμένος. Είχε φτάσει στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης όταν έναν συνάδελφος του πατέρα του τού βρήκε μια θέση κλητήρα σε εκδοτικό οίκο, κακοπληρωμένη μεν δουλειά αλλά ικανή να του παρέχει ένα πιάτο φαί και ένα μικρό διαμέρισμα όπου έμεινε με την μητέρα του. Στα 24 του τελειώνει το πρώτο του μυθιστόρημα, στα 27 το δεύτερο ενώ έχει αρχίσει να στέλνει άρθρα του και σε εφημερίδες βγάζοντας κάποια χρήματα, οπότε παραιτείται από τη θέση του κλητήρα και αφοσιώνεται στο γράψιμο. Το 1870 παντρεύεται την Αλεξαντρίν και το 1877, μετά απο διάφορα βιβλία που είχαν μικρό αντίκτυπο, με το έργο «Η ταβέρνα», στο οποίο περιγράφονται τα προβλήματα των φτωχών και των αλκοολικών, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και γίνεται γνωστός σε όλη την Γαλλία. Έκτοτε έγραψε πολλά αριστουργήματα, μεταξύ άλλων, το «Νανά, 1880», «Ζερμινάλ, 1885» και έγινε ο σημαντικότερος λογοτέχνης, που καταπιάστηκε με τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής.

Αποκτάει οπαδούς που τον θεωρούν δάσκαλο του νατουραλισμού, σύμφωνα με τον όρο που ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει για το ρεαλιστικό γράψιμο, συγχρόνως κάνε και εχθρούς γιατί επικρίνει την αδικία, περιγράφει τις κακουχίες και τον βασανισμό του λαού, την λαϊκή εξαθλίωση κάτω από την βαρβαρότητα της ολιγαρχίας, η άρχουσα τάξη δεν θέλει να ακούει αυτή την πραγματικότητα. Το 1889 ξεσκεπάζει την μηχανορραφία που είχε καταδικάσει τον αθώο Ντρέυφους, δημοσιεύοντας στην εφημερίδα «Αυγή» το περίφημο «Κατηγορώ». Οι εχθροί του πολλαπλασιάστηκαν σε μία μέρα, εφημερίδες ξεκίνησαν να τον χτυπούν και να μποϊκοτάρουν τα βιβλία του, μέχρι και τον ίδιο προπηλάκισαν και απείλησαν, όμως τα κατάφερε να γίνει αναθεώρηση της δίκης. Ο Ντρέιφους θα αθωωθεί και η αλήθεια θα λάμψει, εξαιτίας της υπόθεσης θα δημιουργηθεί στην κοινωνία ένα μέτωπο που θα πετύχει τον εκδημοκρατισμό του συστήματος, την περιθωριοποίηση των ακροδεξιών στοιχείων, τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Ο Ζολά δεν έζησε να δει τις αλλαγές, πέθανε το 1902 από αναθυμιάσεις της σόμπας στην κρεβατοκάμαρα του. Επειδή είχε πολλούς εχθρούς, κάποιοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για δολοφονία, πράγμα που δεν μπορεί να αποδειχτεί καθώς δεν ερευνήθηκαν τα στοιχεία.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΝΤΡΕΙΦΟΥΣ