ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ισοκράτης -436 έως -338 (98)

Να αρκείσαι σε ό,τι έχεις στο παρόν, να επιδιώκεις όμως το καλύτερο.
(Στέργε μεν τα παρόντα, ζήτει δε τα βέλτιστα).


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Παναθηναϊκός

Όταν ήμουν νεώτερος, οι λόγοι που κατά προτίμησιν έγραφα, δεν ήσαν οι μυθικοί λόγοι, ούτε εκείνοι που είναι γεμάτοι από τερατολογίες και ψευδολογίες, που αυτά αρέσουν στον πολύ κόσμο περισσότερο από τους λόγους που μιλούν για το πώς θα σωθούν∙ ούτε οι άλλοι λόγοι που περιγράφουν τα παλαιά κατορθώματα και τους πολέμους των Ελλήνων, αν και ήξερα, ότι αυτοί επαινούνται και με το δίκιο τους∙ ούτε πάλι εκείνοι που νομίζεις, όταν εκφωνούνται, πως είναι όλο αφέλεια και πως δεν έχουν καθόλου κομψότητα, και που συνιστούν εις τους νεωτέρους να τους μελετούν, εάν θέλουν να υπερισχύσουν των αντιδίκων τους, όσοι έχουν μεγάλη πείρα από δικαστήρια∙

Ο Ισοκράτης ήταν αρχαίος Έλληνας Αθηναίος, ένας από τους σπουδαιότερους ρητοδιδάσκαλους της κλασικής αρχαιότητας, με μεγάλη συνεισφορά στην ρητορική και την εκπαίδευση μέσω της διδασκαλίας του αλλά και του συγγραφικού του έργου. Έζησε και έγραψε στο πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο του Πελοποννησιακού πολέμου και κατά την μετάβαση από τον χρυσό αιώνα στην περίοδο παρακμής της αθηναϊκής δημοκρατίας. Γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια στην Αθήνα και έλαβε μια πρώτης τάξεως εκπαίδευση. Επηρεάστηκε από τους σοφιστές δασκάλους του Πρόδικο και Γοργία, ενώ ήταν στενά εξοικειωμένος και με τον Σωκράτη. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, η οικογένειά του, όπως και πολλές άλλες Αθηναϊκές οικογένειες, έχασε τον πλούτο της και ο Ισοκράτης αναγκάστηκε να εργαστεί για να κερδίσει τα προς το ζην.

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με την συγγραφή λόγων. Οι Αθηναίοι δεν είχαν δικηγόρους για τις υποθέσεις τους, έπρεπε οι ίδιοι να υπερασπίζονται τον εαυτό τους στα δικαστήρια και γι’ αυτό προσλάμβαναν άτομα όπως τον Ισοκράτη να τους γράφουν τις αγορεύσεις τους. Ο Ισοκράτης αναδείχτηκε σε μεγάλο ταλέντο, επειδή ωστόσο τού έλειπε η εμπιστοσύνη για την δημόσια αγόρευση, λόγω της αδύναμης φωνής του, αναγκάστηκε να γράφει τους λόγους του σε φυλλάδια. Με αυτό τον τρόπο αναμίχθηκε έμμεσα στην πολιτική ζωή της Αθήνας. Υπήρξε Ελληνοκεντρικός και θεωρούσε ότι η Ελλάδα ενωμένη υπό του Φιλίππου οφείλει να εκστρατεύσει εναντίον του προαιώνιου αντιπάλου της, της Περσικής Αυτοκρατορίας σε αντίθεση με τον Αθηνοκεντρικό Δημοσθένη, με τον οποίο είχε μεγάλη διαμάχη και ο οποίος δεν αποδεχόταν το γεγονός ότι η Αθήνα του 4ου π.Χ. αιώνα, με εμφανή τα σημεία της παρακμής, ήταν υποχρεωμένη να παραχωρήσει την πρωτοκαθεδρία σε κάποια άλλη πόλη. Γύρω στο 392 π.Χ. ο Ισοκράτης ίδρυσε τη δική του σχολή ρητορικής και αποδείχθηκε ότι ήταν όχι μόνο καλός δάσκαλος, αλλά και έξυπνος επιχειρηματίας. Η αμοιβή του ήταν ασυνήθιστα υψηλή και έβγαλε αρκετά χρήματα, ενώ δεν δεχόταν περισσότερους από εννιά μαθητές ανά περίοδο, πολλοί εκ των οποίων έγιναν φιλόσοφοι, νομοθέτες και ιστορικοί. Από τις 60 λόγους που ήταν διαθέσιμοι κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, 21 σώθηκαν μέχρι το τέλος της μεσαιωνικής περιόδου. Τρεις ακόμη βρέθηκαν το 1988 σε ανασκαφή στην Dakhla Oasis της Αιγύπτου. Επίσης διασώθηκαν 9 επιστολές και μερικά αποσπάσματα.