![]() |
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Μπάροουζ 1914 έως 1997 (83)
| ||
---|---|---|---|
ΓΥΜΝΟ ΓΕΥΜΑ
ΝΙΩΘΩ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΝΑ ΣΦΙΓΓΕΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, τους αισθάνομαι να ετοιμάζουν το επόμενο βήμα, να οργανώνουν τα καριόλια που ’χουν για ρουφιάνους, να μουρμουράνε πάνω από το κουτάλι και το σταγονόμετρό μου – τα σουτάρω στον σταθμό της Ουάσινγκτον Σκουέαρ, πηδάω τα περιστρεφόμενα κάγκελα κατεβαίνω δυο σιδερένιες σκάλες και παίρνω το τρένο για βόρεια… Ενας νεαρός, όμορφος, κοντοκουρεμένος, με γαλλικά και πιάνο, πουστάκος, στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας μού κρατάει την πόρτα ανοιχτή. Προφανώς με θεωρεί και το πρώτο μούτρο. Κλασική περίπτωση τύπου που νταραβερίζεται με μπαριτζήδες και ταρίφες, μιλάνε για δεξιά κροσέ και τους Ντότζερς, φωνάζει με το μικρό του όνομα το παιδί στο γκισέ του Νέντικ. Σκέτος μαλάκας. Και πάνω στην ώρα καταφτάνει στην αποβάθρα ο αρχίδης της Δίωξης με την άσπρη καμπαρντίνα (φαντάσου να ακολουθείς κάποιον φορώντας άσπρη καμπαρντίνα. Μάλλον θα θες να σε περάσουν για λούγκρα). Τον φαντάζομαι να κρατάει τα σύνεργά μου στο αριστερό του χέρι και το κουμπούρι στο δεξί και να μου λέει: «Σου πέσανε αυτά, κολλητέ». |
O Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ (5 Φεβρουαρίου 1914 – 2 Αυγούστου 1997) ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Το έργο του είναι ως επί το πλείστο αυτοβιογραφικό, βασιζόμενο στις προσωπικές του εμπειρίες. Γεννήθηκε το 1914 και ήταν ο νεώτερος από τους δύο γιους μιας πλούσιας οικογένειας καθώς ο παππούς του είχε κάνει μεγάλη περιουσία με την εφεύρεση ενός πρωτοπόρου αριθμητικού-λογιστικού υπολογιστή. Στα μαθητικά του χρόνια έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο "προσωπικός μαγνητισμός", το οποίο εκδόθηκε στην εφημερίδα του σχολείου. Τον στείλανε σε ένα σχολείο για πλούσιους στο Νέο Μεξικό, το οποίο ήταν πολύ πιεστικό, εκεί ερωτεύτηκε έναν συμμαθητή του, δεν μίλησε γι’ αυτό παρά πολλά χρόνια μετά, στο βιβλίο του γυμνό γεύμα. Από αυτό τα σχολείο αποβλήθηκε λόγω ενός καυγά και εντέλει τελείωσε το σχολείο στο Σεντ Λούις και πήγε στο Χάρβαρντ το 1932. Παράλληλα με τις σπουδές του έκανε ταξίδια στη Νέα Υόρκη όπου πήγαινε σε μπαρ ομοφυλόφυλων, ενώ το ίδιο διάστημα είχε σεξουαλική επαφή και με μία πόρνη. Πήρε πτυχίο καλών τεχνών από το Χάρβαρντ το 1936 και οι γονείς του αποφάσισαν να του παραχωρήσουν ένα μηνιαίο εισόδημα κάθε μήνα ώστε να ζήσει χωρίς οικονομικό άγχος. Ξεκίνησε να ταξιδεύει, βρέθηκε στην Βιέννη όπου σπούδασε για λίγους μήνες ιατρική, κι ύστερα τριγύρισε την Ευρώπη συχνάζοντας σε περιθωριακούς κύκλους και στέκια ομοφυλόφιλων. Γνώρισε μία εβραία που ήθελε να ξεφύγει από τον ναζιστικό καθεστώς και την παντρεύτηκε για να της παράσχει αμερικανική υπηκοότητα. Σύντομα χωρίσανε αλλά έμειναν για πολλά χρόνια φίλοι.
Το 1939 αυτοτραυμάτισε το δάχτυλο του για να εντυπωσιάσει κάποιον, αργότερα έγραψε ένα διήγημα πάνω στο γεγονός με τον τίτλο «Το δάχτυλο». Κατατάχτηκε το 1942 στον αμερικανικό στρατό μα ύστερα από λίγους μήνες και ενώ ήταν δυσαρεστημένος επειδή δεν τον έκαναν αξιωματικό αλλά μόνο απλό φαντάρο, διεκδίκησε την απαλλαγή του λόγω πνευματικής διαταραχής. Πήγε στην Νέα Υόρκη όπου έκανε παρέα τον Κερουάκ και τον Γκίνσμπεργκ, διαμορφώνοντας μαζί τους την γενιά των μπήτ και ξεκίνησε την ηρωίνη και το όπιο. Έκανε διάφορες δουλειές και έναν δεύτερο γάμο, βρέθηκε στο Μεξικό με την γυναίκα του την οποία σκότωσε κατά λάθος κατά την διάρκεια ενός μεθυσιού, όταν έβαλε ένα ποτήρι στο κεφάλι της και θέλησε να το πετύχει με το πιστόλι από τα τρία μέτρα περίπου. Η σφαίρα καρφώθηκε στο μέτωπο της. Έμεινε μονάχα λίγες μέρες φυλακής και ύστερα συνέχισε να ταξιδεύει σε Ευρώπη και Βόρεια Αφρική παίρνοντας ναρκωτικά και ξεκινώντας να γράφει. Το 1953 δημοσίευσε το βιβλίο «Junkie» όπου διηγείται την ζωή των τοξικομανών ενώ το πιο γνωστό του βιβλίο δημοσιεύτηκε το 1959, και είναι το «Το γυμνό γεύμα» με θέμα την ζωή των τοξικομανών όσο και των ομοφυλόφιλων. Ο Μπάροουζ είχε έναν γιο με την δεύτερη γυναίκα του ο οποίος πέθανε το 1981 από ναρκωτικά, γεγονός που τον έσπρωξε να ξαναρχίσει την ηρωίνη ύστερα από αρκετά χρόνια που είχε σταματήσει. Πέθανε το 1997 στο σπίτι του στο Κάνσας από καρδιακή προσβολή. ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΟΥΖ |