Πίνακες της Φρίντα Κάλο
Η Φρίντα Κάλο (Magdalena del Carmen Frida Kahlo y Calderón, 6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954), ήταν Μεξικανή ζωγράφος με προβλήματα υγείας από παιδί που επιδεινώθηκαν ύστερα από τροχαίο ατύχημα, με πολλές αποβολές που της στέρησαν την τεκνοποιία παρά την σφοδρή επιθυμία της για παιδιά, ερωτευμένη με έναν άνδρα που την απατούσε διαρκώς. Κατόρθωσε να αφήσει πίσω της πλούσιο έργο, επηρεασμένη από τους πολιτισμούς που αναπτύχτηκαν στο Μεξικό, με κυριαρχία των έντονων χρωμάτων και με πολλά έργα της να είναι αυτοπροσωπογραφίες. Γεννήθηκε στην πόλη του Μεξικού, ο πατέρας της ήταν γερμανός φωτογράφος που παρέμεινε στο Μεξικό μετά από ένα ταξίδι του στο οποίο είχε γνωρίσει και παντρευτεί την μητέρα της. Η Φρίντα ήταν η τρίτη από τις τέσσερις κόρες του. Σε ηλικία 6 ετών αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, και έμεινε για μήνες στο κρεβάτι, με το ένα της πόδι να μένει ημιπαράλυτο και να έχει μια δυσκολία στο βάδισμα. Το 1922, έγινε δεκτή στο σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Μεξικού, την περίφημη Εθνική Προπαρασκευαστική Σχολή, βρέθηκε μεταξύ 35 κοριτσιών ανάμεσα σε 2000 αγόρια. Εκείνη την χρονιά ο διάσημος μεξικανός ζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα βρισκόταν στη σχολή όπου ζωγράφιζε κάποιους τοίχους, είχε μια σύντομη γνωριμία μαζί του όταν έμεινε να τον παρακολουθεί να δουλεύει. Στη σχολή είχε σχέση με έναν συμφοιτητή της και στις 17 Σεπτεμβρίου 1925, βρισκόταν σε ένα λεωφορείο το οποίο συγκρούστηκε με ένα τραμ, εκείνη τραυματίστηκε σοβαρά, στην σπονδυλική στήλη και στην λεκάνη. Έμεινε για πολλές εβδομάδες κλινήρης και τότε ήταν που ξεκίνησε να ζωγραφίζει.
Το 1928 ξανασυναντήθηκε με το Ριβιέρα ο οποίος χώρισε την δεύτερη γυναίκα του και την παντρεύτηκε το 1929. Η Φρίντα τον ακολουθούσε στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, το 1930 βρέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο, μετά πέρασαν ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη και το Ντιτρόιτ με τον Ριβέρα να εκθέτει του πίνακες του κι εκείνη να ζωγραφίζει τους δικούς της. Μετά επέστρεψαν στο Μεξικό κι έπιασαν διπλανά διαμερίσματα με μόνιμο πρόβλημα στη σχέση τους τις διαρκείς απιστίες του. Το 1934 ο Ριβιέρα συνάπτει ερωτική σχέση και με την αδερφή της Φρίντας, η τελευταία κατέρρευσε υπό το βάρος των απιστιών του αλλά και της τρίτης αποβολής, καθώς αναγκάζεται να συνειδητοποιήσει ότι λόγω των προβλημάτων υγείας της δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά. Το ζευγάρι ζει χώρια αλλά ξαναενώνονται το 1937 για να βοηθήσουν τον εξόριστο κομμουνιστή ηγέτη Λέον Τρότσκι και τη γυναίκα του Νατάλια τους οποίους φιλοξενούν για 2 χρόνια. Φημολογείται ότι είχε μια σύντομη σχέση με τον Λεόν για τον οποίο είπε αργότερα ότι δεν μπορούσε την σχολαστικότητά του. Το 1938 φιλοξενείται έκθεσή της σε γκαλερί της Νέας Υόρκης με μεγάλη επιτυχία, οι μισοί πίνακες της πουλήθηκαν και πήρε παραγγελίες για νέα έργα. Το 1939 παίρνει διαζύγιο από τον Ριβέρα κα ζωγραφίζει το περίφημο «Οι Δύο Φρίντες». Το 1940 ξαναπαντρεύεται τον Ριβέρα αλλά και πάλι ζούνε χωριστά. Το 1941 παίρνει παραγγελία για πίνακες από την μεξικανική κυβέρνηση τους οποίους ποτέ δεν θα παραδώσει χάνει τον πατέρα της, και υπομένει επώδυνες εγχειρήσεις για να μπορεί να στέκεται όρθια, λόγω των προβλημάτων στην λεκάνη της. Τότε ζωγραφίζει την «Σπασμένη Στήλη», αποτυπώνοντας την κακή κατάσταση της υγείας της. Το 1950 η υγεία της χειροτερεύει, παθαίνει γάγγραινα στο δεξί πόδι και μένει καθηλωμένη στο κρεβάτι για 9 μήνες. Συνεχίζει να ζωγραφίζει πυρετωδώς αυτοπροσωπογραφίες της και να κάνει δηλώσει στήριξης στου κοινωνικούς αγώνες της εποχής. Το 1953 κάνεις την πρώτη ατομική της έκθεση στο Μεξικό, στα εγκαίνια έφτασε με ασθενοφόρο και συζήτησε με τους επισκέπτες ξαπλωμένη στο φορείο. Τους επόμενους μήνες χάνει τμήμα του δεξιού της ποδιού και τον Απρίλιο του 1954 βρίσκεται και πάλι στο νοσοκομείο, κάποιοι μιλούν για απόπειρα αυτοκτονίας. Στις 13 Ιουλίου πεθαίνει στο σπίτι της, δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν από πνευμονική εμβολή ή από υπερβολική δόση ηρεμιστικών.