ΤΟΜΑΣ ΧΟΜΠΣ

ΑΡΧΙΚΗ	Η Επιθυμία, όταν νομίζουμε ότι θα υλοποιηθεί, λέγεται Ελπίδα. H ίδια, όταν δεν νομίζουμε κάτι τέτοιο, λέγεται Απελπισία. Μια αλήθεια που δεν είναι αντίθετη στο συμφέρον των ανθρώπων -ή σ’ αυτό που τους ευχαριστεί- είναι καλοδεχούμενη από όλους. Άμιλλα είναι θλίψη προερχόμενη απ' την υπεροχή του συναγωνισμού μας, ανακατωμένη με την ελπίδα του να τον ξεπεράσουμε, την κατάλληλη στιγμή, με την ικανότητά μας. Αλλά φθόνος είναι η ίδια η θλίψη, ανακατωμένη με την ηδονή του να δούμε τον συναγωνιστή μας έρμαιο ατυχήματος. Πρώτα το ζην και μετά το φιλοσοφείν Το να μην πιστεύεις στη δύναμη του ισχυρού είναι σαν να μην πιστεύεις στη βαρύτητα. Επιστήμη είναι η γνώση των επιπτώσεων και των εξαρτήσεων ενός δεδομένου από ένα άλλο. Η ευδαιμονία είναι η διαρκής πορεία της επιθυμίας από το ένα αντικείμενο στο άλλο, όπου η απόκτηση του πρώτου δεν είναι παρά ο δρόμος για το επόμενο. Ο ανθρώπινος βίος είναι µοναχικός, ενδεής, βρωµερός, κτηνώδης και βραχύς. Τα πάθη που ωθούν τους ανθρώπους προς την ειρήνη είναι ο φόβος του θανάτου, η επιθυμία των πραγμάτων που απαιτούνται για μιαν άνετη διαβίωση και η ελπίδα ότι αυτά θ' αποκτηθούν με την εργατικότητα. Δεν είναι η σοφία που φτιάχνει τους νόμους αλλά η εξουσία. Περιέργεια είναι ο πόθος του μυαλού. Οι λέξεις είναι τα χρήματα των ανόητων. ΤΟΜΑΣ ΧΟΜΠΣ 1588 έως 1679 (91)
Ο Τόμας Χομπς ήταν Άγγλος φιλόσοφος, επιστήμονας και πολιτικός στοχαστής. Γεννήθηκε στην κεντρική Αγγλία, στις 5 Απριλίου του 1588, τις μέρες όταν ο ισπανικός στόλος επιτεθόταν στις αγγλικές ακτές. Ο πατέρας του ήταν ο εφημέριος του χωριού και κάποια στιγμή άφησε τα τρία του παιδιά υπό την επίβλεψη του εύπορου αδερφού του, ο οποίος πλήρωσε για τις σπουδές του φιλομαθή Τόμας στην Οξφόρδη. Αποφοιτώντας προσλήφθηκε ως δάσκαλος των παιδιών του βαρόνου και αργότερα κόμη του Ντεβονσάιρ γεγονός που του πρόσφερε μεγάλες ευκαιρίες καλλιέργειας. Εκτός της μεγάλης βιβλιοθήκης που ήταν στην διάθεση του, στο σπίτι του βαρόνου σύχναζαν πολλές προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών αλλά και της πολιτικής με τους οποίους ο Τόμας ερχόταν σε επαφή. Παράλληλα με τα μαθήματα στον διάδοχο της οικογένειας, ο Τόμας μελέτησε αρχαίους συγγραφείς και το 1610 ταξίδεψε μαζί με τον μαθητή του σε Γαλλία και Ιταλία μαθαίνοντας τις γλώσσες των χωρών αυτών. Ξεκίνησε να κάνει μεταφράσεις και το 1629 δημοσίευσε στα Αγγλικά μια μετάφραση του Θουκυδίδη. Την ίδια περίοδο μελετούσε γεωμετρία από το έργο του Ευκλείδη, οπτική και φυσική. Έκανε κι άλλα ταξίδια στην Ευρώπη συνοδεύοντας τον μικρότερο γιο του κόμη και κυκλοφόρησε το πρώτο του φιλοσοφικό έργο, το «Στοιχεία Δικαίου» σε χειρόγραφα το 1640. Το 1641 και λόγω του εμφυλίου στην Αγγλία, παρέμεινε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Αυτό τον καιρό είναι ήδη γνωστός για την κριτική του στον καθολικισμό και τις αθεϊστικές του τάσεις και πολλοί τον βλέπουν με δυσπιστία. Εκείνος εργάζεται στο μεγάλο έργο του που κυκλοφόρησε το 1851 με τον τίτλο «Λεβιάθαν». Η δημοσίευσή του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, και στην βασιλική αυλή, και στην γαλλική εκκλησία, οπότε αναγκάστηκε να αφήσει το Παρίσι και να γυρίσει στην Αγγλία, σε μια εποχή μεγάλων πολιτικών αναταράξεων, όπου για μερικά χρόνια έζησε σε διασταυρούμενα πυρά, καθώς εκείνος ήταν φιλοβασιλικός όμως οι βασιλικοί των θεωρούσαν εχθρό τους λόγω του έργου του. Μετά την παλινόρθωση της βασιλείας ωστόσο, το 1660 απέκτησε την εύνοια του νέου βασιλιά, Κάρολου Β, που ήταν παλαιότερα μαθητής του και του χορηγήθηκε ετήσια σύνταξη χιλίων λιρών. Έκτοτε έγραφε απερίσπαστος, έκανε έρευνες σε διάφορους επιστημονικούς τομείς και αποτελούσε μια φημισμένη προσωπικότητα και τον επισκέπτονταν άνθρωποι των γραμμάτων από όλη την Ευρώπη. Είχε πνευματική διαύγεια μέχρι τέλους και μετά τα 80 επέστρεψε στα κλασικά γράμματα μεταφράζοντας το έργο του Ομήρου στα Αγγλικά και γράφοντας μια αυτοβιογραφία. Λίγο πριν πεθάνει, πλήρης ημερών το 1679, είχε πει: Είμαι έτοιμος να κάνω το τελευταίο μου ταξίδι, ένα τεράστιο άλμα στο σκοτάδι. ΧΟΜΠΣ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ

ΑΡΧΙΚΗ

Η Επιθυμία, όταν νομίζουμε ότι θα υλοποιηθεί, λέγεται Ελπίδα. H ίδια, όταν δεν νομίζουμε κάτι τέτοιο, λέγεται Απελπισία.
Μια αλήθεια που δεν είναι αντίθετη στο συμφέρον των ανθρώπων -ή σ’ αυτό που τους ευχαριστεί- είναι καλοδεχούμενη από όλους.
Άμιλλα είναι θλίψη προερχόμενη απ' την υπεροχή του συναγωνισμού μας, ανακατωμένη με την ελπίδα του να τον ξεπεράσουμε, την κατάλληλη στιγμή, με την ικανότητά μας. Αλλά φθόνος είναι η ίδια η θλίψη, ανακατωμένη με την ηδονή του να δούμε τον συναγωνιστή μας έρμαιο ατυχήματος.
Πρώτα το ζην και μετά το φιλοσοφείν
Το να μην πιστεύεις στη δύναμη του ισχυρού είναι σαν να μην πιστεύεις στη βαρύτητα.
Επιστήμη είναι η γνώση των επιπτώσεων και των εξαρτήσεων ενός δεδομένου από ένα άλλο.
Η ευδαιμονία είναι η διαρκής πορεία της επιθυμίας από το ένα αντικείμενο στο άλλο, όπου η απόκτηση του πρώτου δεν είναι παρά ο δρόμος για το επόμενο.
Ο ανθρώπινος βίος είναι µοναχικός, ενδεής, βρωµερός, κτηνώδης και βραχύς.
Τα πάθη που ωθούν τους ανθρώπους προς την ειρήνη είναι ο φόβος του θανάτου, η επιθυμία των πραγμάτων που απαιτούνται για μιαν άνετη διαβίωση και η ελπίδα ότι αυτά θ' αποκτηθούν με την εργατικότητα.
Δεν είναι η σοφία που φτιάχνει τους νόμους αλλά η εξουσία.
Περιέργεια είναι ο πόθος του μυαλού.
Οι λέξεις είναι τα χρήματα των ανόητων.

ΤΟΜΑΣ ΧΟΜΠΣ 1588 έως 1679 (91)

Ο Τόμας Χομπς ήταν Άγγλος φιλόσοφος, επιστήμονας και πολιτικός στοχαστής. Γεννήθηκε στην κεντρική Αγγλία, στις 5 Απριλίου του 1588, τις μέρες όταν ο ισπανικός στόλος επιτεθόταν στις αγγλικές ακτές. Ο πατέρας του ήταν ο εφημέριος του χωριού και κάποια στιγμή άφησε τα τρία του παιδιά υπό την επίβλεψη του εύπορου αδερφού του, ο οποίος πλήρωσε για τις σπουδές του φιλομαθή Τόμας στην Οξφόρδη. Αποφοιτώντας προσλήφθηκε ως δάσκαλος των παιδιών του βαρόνου και αργότερα κόμη του Ντεβονσάιρ γεγονός που του πρόσφερε μεγάλες ευκαιρίες καλλιέργειας. Εκτός της μεγάλης βιβλιοθήκης που ήταν στην διάθεση του, στο σπίτι του βαρόνου σύχναζαν πολλές προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών αλλά και της πολιτικής με τους οποίους ο Τόμας ερχόταν σε επαφή. Παράλληλα με τα μαθήματα στον διάδοχο της οικογένειας, ο Τόμας μελέτησε αρχαίους συγγραφείς και το 1610 ταξίδεψε μαζί με τον μαθητή του σε Γαλλία και Ιταλία μαθαίνοντας τις γλώσσες των χωρών αυτών. Ξεκίνησε να κάνει μεταφράσεις και το 1629 δημοσίευσε στα Αγγλικά μια μετάφραση του Θουκυδίδη. Την ίδια περίοδο μελετούσε γεωμετρία από το έργο του Ευκλείδη, οπτική και φυσική. Έκανε κι άλλα ταξίδια στην Ευρώπη συνοδεύοντας τον μικρότερο γιο του κόμη και κυκλοφόρησε το πρώτο του φιλοσοφικό έργο, το «Στοιχεία Δικαίου» σε χειρόγραφα το 1640. Το 1641 και λόγω του εμφυλίου στην Αγγλία, παρέμεινε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Αυτό τον καιρό είναι ήδη γνωστός για την κριτική του στον καθολικισμό και τις αθεϊστικές του τάσεις και πολλοί τον βλέπουν με δυσπιστία. Εκείνος εργάζεται στο μεγάλο έργο του που κυκλοφόρησε το 1851 με τον τίτλο «Λεβιάθαν». Η δημοσίευσή του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, και στην βασιλική αυλή, και στην γαλλική εκκλησία, οπότε αναγκάστηκε να αφήσει το Παρίσι και να γυρίσει στην Αγγλία, σε μια εποχή μεγάλων πολιτικών αναταράξεων, όπου για μερικά χρόνια έζησε σε διασταυρούμενα πυρά, καθώς εκείνος ήταν φιλοβασιλικός όμως οι βασιλικοί των θεωρούσαν εχθρό τους λόγω του έργου του. Μετά την παλινόρθωση της βασιλείας ωστόσο, το 1660 απέκτησε την εύνοια του νέου βασιλιά, Κάρολου Β, που ήταν παλαιότερα μαθητής του και του χορηγήθηκε ετήσια σύνταξη χιλίων λιρών. Έκτοτε έγραφε απερίσπαστος, έκανε έρευνες σε διάφορους επιστημονικούς τομείς και αποτελούσε μια φημισμένη προσωπικότητα και τον επισκέπτονταν άνθρωποι των γραμμάτων από όλη την Ευρώπη. Είχε πνευματική διαύγεια μέχρι τέλους και μετά τα 80 επέστρεψε στα κλασικά γράμματα μεταφράζοντας το έργο του Ομήρου στα Αγγλικά και γράφοντας μια αυτοβιογραφία. Λίγο πριν πεθάνει, πλήρης ημερών το 1679, είχε πει: Είμαι έτοιμος να κάνω το τελευταίο μου ταξίδι, ένα τεράστιο άλμα στο σκοτάδι.

ΧΟΜΠΣ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ