ΝΕΥΤΩΝ

ΑΡΧΙΚΗ	Χτίζουμε πολλούς τοίχους αλλά όχι αρκετές γέφυρες. Η αλήθεια βρίσκεται πάντα στην απλότητα και όχι στην πολυπλοκότητα και το μπέρδεμα των πραγμάτων. Είμαστε νάνοι στους ώμους γιγάντων και γι' αυτό μπορούμε να βλέπουμε πιο μακριά απ' αυτούς. Τακτ είναι η τέχνη να κάνουμε μια παρατήρηση χωρίς να κάνουμε έναν εχθρό Για μένα δεν υπήρξε ποτέ ανώτερη πηγή τιμής ή διάκρισης παρά αυτή που συνδέεται με τις εξελίξεις στην επιστήμη. Μπορώ να υπολογίσω την κίνηση ουράνιων σωμάτων αλλά όχι την τρέλα των ανθρώπων. Δεν ξέρω πώς με βλέπει ο κόσμος. Εγώ, πάντως, με βλέπω σαν ένα παιδί που παίζει στην παραλία απασχολημένο με το να βρίσκει, κάθε λίγο και λιγάκι, ένα πιο λείο βότσαλο ή ένα όστρακο, πιο όμορφο από τα συνηθισμένα, ενώ ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας απλώνεται ανεξερεύνητος μπροστά του. Ο Πλάτων είναι φίλος μου. Ο Αριστοτέλης είναι φίλος μου. Όμως ο καλύτερος φίλος μου είναι η αλήθεια. Αν έχω κάνει πολύτιμες ανακαλύψεις, αυτές οφείλοντας περισσότερο στην υπομονετική παρατήρηση παρά σε οποιοδήποτε άλλο ταλέντο. Αυτά που ξέρουμε είναι μια σταγόνα, αυτά που δεν ξέρουμε είναι ωκεανός. ΝΕΥΤΩΝ 1642 έως 1727 (85)
Ο Ισσάκ Νεύτων, (Isaac Newton, Γούλσθορπ, Λινκολσνάιρ 1642 – Κένσινγκτον, Λονδίνο 1727) ήταν Άγγλος φυσικός, αστρονόμος και μαθηματικός. Ο πατέρας του πέθανε πριν γεννηθεί και όταν ήταν 3 ετών η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε κι έφυγε από το σπίτι αφήνοντας τον Ισαάκ στην γιαγιά του. Η μητέρα του επέστρεψε 8 χρόνια αργότερα με τρία παιδιά από τον δεύτερο σύζυγο ο οποίος είχε κι αυτός πεθάνει. Ο Ισαάκ, ίσως και εξαιτίας της μητρικής εγκατάλειψης, ήταν δύσκολο, εσωστρεφή, αντικοινωνικό παιδί, μια φορά θέλησε να βάλει φωτιά στο σπίτι και να τους κάψει όλους. Η μητέρα του τον προόριζε για τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες και προσπάθησε να τον σταματήσει από το σχολείο, εκείνος αντέδρασε με πείσμα κι επιμονή, τελικά του επέτρεψε να δώσει εξετάσεις, τις οποίες πέρασε με ευκολία, στο κολέγιο Τρίνιτυ του Καίμπριτζ. Ήταν από τους φτωχότερους φοιτητές και αναγκαζόταν να κάνει θελήματα στους πλούσιους συμφοιτητές τους για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Το καλοκαίρι του 1665 εμφανίστηκε στην Αγγλία επιδημία πανώλης και το πανεπιστήμιο έκλεισε για 2 χρόνια. Ο Ισαάκ επέστρεψε σπίτι του όπου έζησε μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο, μελετώντας Αριστοτέλη, Γαλιλαίο, Ντεκάρτ, Κέπλερ και συγχρόνως κάνοντας έρευνες και πειράματα. Πειραματίστηκε με την ανάλυση του φωτός και διατύπωσε την θεωρία για τα χρώματα, συνέγραψε μια μαθηματική πραγματεία πάνω στις υπερβολές και τους λογαρίθμους, ανακάλυψε τον τύπο ύψωσης ενός διωνύμου σε οποιαδήποτε δύναμη καθώς και την μέθοδο των διαφορικών (παραγώγων), ενώ βλέποντας στον κήπο του σπιτιού του να πέφτει ένα μήλο, ξεκίνησε να επεξεργάζεται μέσα του την ιδέα σχετικά με την δύναμη της βαρύτητας, ώστε μετά από χρόνια, να οδηγηθεί στο νόμο της παγκόσμιας έλξης. Επιστρέφοντας στο κολέγιο το 1667 ανακηρύχθηκε υπότροφος ενώ το 1668 κατασκεύασε το πρώτο κατοπτρικό τηλεσκόπιο και πήρε και το διδακτορικό του. Τον ίδιο χρόνο, ο διάσημος μαθηματικός Μπάροου, δάσκαλος του Nεύτων, με μια χειρονομία μοναδική στα επιστημονικά χρονικά, παραιτήθηκε από την Λουκασιανή έδρα που κατείχε, θεωρώντας πως η θέση αξίζει περισσότερο στον μαθητή του, ως πιο άξιο. Προτού να κλείσει τα 27 του, ο Νεύτων κατέλαβε την πανεπιστημιακή έδρα φτάνοντας στην κορυφή της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του· στα επόμενα είκοσι χρόνια δεν σημειώθηκαν σοβαρές μεταβολές στη ζωή του. Δίδασκε μία ώρα την εβδομάδα, άλλες 4 δεχόταν σε ακρόαση τους φοιτητές του και όλες τις υπόλοιπες τις αφιέρωνε σε έρευνες και πειράματα. Περιγράφεται ως δύσκολος χαρακτήρας, κρυψίνους, εγωιστής, εσωστρεφής, φιλόδοξος, επιδιδόταν σε μια σφοδρή και υπεροπτική, συχνά ύπουλη, πολεμική ενάντια στους άλλους επιστήμονες τους οποίους έβλεπε ως ανταγωνιστές. Δεν ήταν επιτυχημένος ως καθηγητής καθώς τα θέματα του ήταν δυσνόητα και ολοένα και λιγόστευαν οι φοιτητές στις διαλέξεις του. Δεν τον ένοιαζε καθόλου, του έφτανε να μελετάει μαθηματικά, φυσική, οπτική, παράλληλα άρχισε να ασχολείται με τη θεολογία και την αλχημεία. Κλεινόταν στο εργαστήριο του υπογείου του και εργαζόταν επτά ημέρες την εβδομάδα, 18 ώρες την ημέρα, απομονωμένος από τον έξω κόσμο. Συνήθιζε να κοιμάται στις 2.00 και να ξυπνάει στις 5.00, έτρωγε λίγο, διασκεδάσεις δεν γνώριζε, με γυναίκα δεν έκανε ποτέ σχέση. Από το 1684 ασχολήθηκε αποκλειστικά με την μηχανική και το 1687 παρουσίασε το μεγαλύτερο έργο του: «Μαθηματικές αρχές φυσικής φιλοσοφίας» (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica) το οποίο αποτέλεσε θεμέλιο της μηχανικής και όλης της κλασικής φυσικής καθώς διατύπωνε του νόμους της κίνησης και το νόμο της βαρύτητας. Το 1689, εκλέχτηκε μέλος στο συμβούλιο του Πανεπιστημίου και μετακόμισε στο Λονδίνο. Δεν επιδίωξε την επανεκλογή του και έμεινε στο Λονδίνο συνεχίζοντας πειράματα αλχημείας. Από το 1691 έως το 1694, πέρασε μια περίοδο σοβαρής νευρικής κατάπτωσης -οι εχθροί του διέδιδαν ευρέως πως είχε τρελαθεί- που οφειλόταν ίσως στην εντατική εργασία του, στον θάνατο της μητέρας του (1689) ακόμη και στη θλίψη για την πυρκαγιά του εργαστηρίου του (1691), στην οποία καταστράφηκαν τα όργανα και πολλά έγγραφα του. Το 1696 διορίστηκε διοικητής του Νομισματοκοπείο στο Λονδίνο, ενώ 3 χρόνια αργότερα, το 1699, έγινε διευθυντής παίρνοντας αυστηρά μέτρα κατά των πλαστογράφων και αναθεωρώντας την πολιτική κοπής χρημάτων. Μαζί με τους συγχρόνους του Robert Boyle και John Locke σχεδιάσανε τα την οικονομική πολιτική της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το Νοέμβριο του 1703 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Στις 16 Απριλίου του 1705, σε τελετή που έγινε στο Κολέγιο του Τρίνιτι, η βασίλισσα Άννα έχρισε τον Νεύτωνα ιππότη (σερ) ως αναγνώριση των πολιτικών υπηρεσιών του προς την Αγγλία. Είκοσι δύο χρόνια μετά, στις 20 Μαρτίου του 1727, πέθανε άρρωστος από πάθηση των πνευμόνων.

ΑΡΧΙΚΗ

Χτίζουμε πολλούς τοίχους αλλά όχι αρκετές γέφυρες.
Η αλήθεια βρίσκεται πάντα στην απλότητα και όχι στην πολυπλοκότητα και το μπέρδεμα των πραγμάτων.
Είμαστε νάνοι στους ώμους γιγάντων και γι' αυτό μπορούμε να βλέπουμε πιο μακριά απ' αυτούς.
Τακτ είναι η τέχνη να κάνουμε μια παρατήρηση χωρίς να κάνουμε έναν εχθρό
Για μένα δεν υπήρξε ποτέ ανώτερη πηγή τιμής ή διάκρισης παρά αυτή που συνδέεται με τις εξελίξεις στην επιστήμη.
Μπορώ να υπολογίσω την κίνηση ουράνιων σωμάτων αλλά όχι την τρέλα των ανθρώπων.
Δεν ξέρω πώς με βλέπει ο κόσμος. Εγώ, πάντως, με βλέπω σαν ένα παιδί που παίζει στην παραλία απασχολημένο με το να βρίσκει, κάθε λίγο και λιγάκι, ένα πιο λείο βότσαλο ή ένα όστρακο, πιο όμορφο από τα συνηθισμένα, ενώ ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας απλώνεται ανεξερεύνητος μπροστά του.
Ο Πλάτων είναι φίλος μου. Ο Αριστοτέλης είναι φίλος μου. Όμως ο καλύτερος φίλος μου είναι η αλήθεια.
Αν έχω κάνει πολύτιμες ανακαλύψεις, αυτές οφείλοντας περισσότερο στην υπομονετική παρατήρηση παρά σε οποιοδήποτε άλλο ταλέντο.
Αυτά που ξέρουμε είναι μια σταγόνα, αυτά που δεν ξέρουμε είναι ωκεανός.

ΝΕΥΤΩΝ 1642 έως 1727 (85)

Ο Ισσάκ Νεύτων, (Isaac Newton, Γούλσθορπ, Λινκολσνάιρ 1642 – Κένσινγκτον, Λονδίνο 1727) ήταν Άγγλος φυσικός, αστρονόμος και μαθηματικός. Ο πατέρας του πέθανε πριν γεννηθεί και όταν ήταν 3 ετών η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε κι έφυγε από το σπίτι αφήνοντας τον Ισαάκ στην γιαγιά του. Η μητέρα του επέστρεψε 8 χρόνια αργότερα με τρία παιδιά από τον δεύτερο σύζυγο ο οποίος είχε κι αυτός πεθάνει. Ο Ισαάκ, ίσως και εξαιτίας της μητρικής εγκατάλειψης, ήταν δύσκολο, εσωστρεφή, αντικοινωνικό παιδί, μια φορά θέλησε να βάλει φωτιά στο σπίτι και να τους κάψει όλους. Η μητέρα του τον προόριζε για τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες και προσπάθησε να τον σταματήσει από το σχολείο, εκείνος αντέδρασε με πείσμα κι επιμονή, τελικά του επέτρεψε να δώσει εξετάσεις, τις οποίες πέρασε με ευκολία, στο κολέγιο Τρίνιτυ του Καίμπριτζ. Ήταν από τους φτωχότερους φοιτητές και αναγκαζόταν να κάνει θελήματα στους πλούσιους συμφοιτητές τους για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Το καλοκαίρι του 1665 εμφανίστηκε στην Αγγλία επιδημία πανώλης και το πανεπιστήμιο έκλεισε για 2 χρόνια. Ο Ισαάκ επέστρεψε σπίτι του όπου έζησε μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο, μελετώντας Αριστοτέλη, Γαλιλαίο, Ντεκάρτ, Κέπλερ και συγχρόνως κάνοντας έρευνες και πειράματα. Πειραματίστηκε με την ανάλυση του φωτός και διατύπωσε την θεωρία για τα χρώματα, συνέγραψε μια μαθηματική πραγματεία πάνω στις υπερβολές και τους λογαρίθμους, ανακάλυψε τον τύπο ύψωσης ενός διωνύμου σε οποιαδήποτε δύναμη καθώς και την μέθοδο των διαφορικών (παραγώγων), ενώ βλέποντας στον κήπο του σπιτιού του να πέφτει ένα μήλο, ξεκίνησε να επεξεργάζεται μέσα του την ιδέα σχετικά με την δύναμη της βαρύτητας, ώστε μετά από χρόνια, να οδηγηθεί στο νόμο της παγκόσμιας έλξης. Επιστρέφοντας στο κολέγιο το 1667 ανακηρύχθηκε υπότροφος ενώ το 1668 κατασκεύασε το πρώτο κατοπτρικό τηλεσκόπιο και πήρε και το διδακτορικό του. Τον ίδιο χρόνο, ο διάσημος μαθηματικός Μπάροου, δάσκαλος του Nεύτων, με μια χειρονομία μοναδική στα επιστημονικά χρονικά, παραιτήθηκε από την Λουκασιανή έδρα που κατείχε, θεωρώντας πως η θέση αξίζει περισσότερο στον μαθητή του, ως πιο άξιο.

Προτού να κλείσει τα 27 του, ο Νεύτων κατέλαβε την πανεπιστημιακή έδρα φτάνοντας στην κορυφή της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του· στα επόμενα είκοσι χρόνια δεν σημειώθηκαν σοβαρές μεταβολές στη ζωή του. Δίδασκε μία ώρα την εβδομάδα, άλλες 4 δεχόταν σε ακρόαση τους φοιτητές του και όλες τις υπόλοιπες τις αφιέρωνε σε έρευνες και πειράματα. Περιγράφεται ως δύσκολος χαρακτήρας, κρυψίνους, εγωιστής, εσωστρεφής, φιλόδοξος, επιδιδόταν σε μια σφοδρή και υπεροπτική, συχνά ύπουλη, πολεμική ενάντια στους άλλους επιστήμονες τους οποίους έβλεπε ως ανταγωνιστές. Δεν ήταν επιτυχημένος ως καθηγητής καθώς τα θέματα του ήταν δυσνόητα και ολοένα και λιγόστευαν οι φοιτητές στις διαλέξεις του. Δεν τον ένοιαζε καθόλου, του έφτανε να μελετάει μαθηματικά, φυσική, οπτική, παράλληλα άρχισε να ασχολείται με τη θεολογία και την αλχημεία. Κλεινόταν στο εργαστήριο του υπογείου του και εργαζόταν επτά ημέρες την εβδομάδα, 18 ώρες την ημέρα, απομονωμένος από τον έξω κόσμο. Συνήθιζε να κοιμάται στις 2.00 και να ξυπνάει στις 5.00, έτρωγε λίγο, διασκεδάσεις δεν γνώριζε, με γυναίκα δεν έκανε ποτέ σχέση. Από το 1684 ασχολήθηκε αποκλειστικά με την μηχανική και το 1687 παρουσίασε το μεγαλύτερο έργο του: «Μαθηματικές αρχές φυσικής φιλοσοφίας» (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica) το οποίο αποτέλεσε θεμέλιο της μηχανικής και όλης της κλασικής φυσικής καθώς διατύπωνε του νόμους της κίνησης και το νόμο της βαρύτητας. Το 1689, εκλέχτηκε μέλος στο συμβούλιο του Πανεπιστημίου και μετακόμισε στο Λονδίνο. Δεν επιδίωξε την επανεκλογή του και έμεινε στο Λονδίνο συνεχίζοντας πειράματα αλχημείας. Από το 1691 έως το 1694, πέρασε μια περίοδο σοβαρής νευρικής κατάπτωσης -οι εχθροί του διέδιδαν ευρέως πως είχε τρελαθεί- που οφειλόταν ίσως στην εντατική εργασία του, στον θάνατο της μητέρας του (1689) ακόμη και στη θλίψη για την πυρκαγιά του εργαστηρίου του (1691), στην οποία καταστράφηκαν τα όργανα και πολλά έγγραφα του. Το 1696 διορίστηκε διοικητής του Νομισματοκοπείο στο Λονδίνο, ενώ 3 χρόνια αργότερα, το 1699, έγινε διευθυντής παίρνοντας αυστηρά μέτρα κατά των πλαστογράφων και αναθεωρώντας την πολιτική κοπής χρημάτων. Μαζί με τους συγχρόνους του Robert Boyle και John Locke σχεδιάσανε τα την οικονομική πολιτική της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το Νοέμβριο του 1703 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Στις 16 Απριλίου του 1705, σε τελετή που έγινε στο Κολέγιο του Τρίνιτι, η βασίλισσα Άννα έχρισε τον Νεύτωνα ιππότη (σερ) ως αναγνώριση των πολιτικών υπηρεσιών του προς την Αγγλία. Είκοσι δύο χρόνια μετά, στις 20 Μαρτίου του 1727, πέθανε άρρωστος από πάθηση των πνευμόνων.