Ο Τζάκσον Πόλοκ ήταν Αμερικανός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1912 στο Γουαϊόμινγκ, πέμπτο και μικρότερο παιδί της οικογένειας του. Σε όλη του την παιδική ηλικία είχαν συχνές μετακομίσεις σε πολλές πόλεις της Αριζόνας και της Καλιφόρνιας ώσπου το 1928 εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες και ο 16χρονος Τζάκσον γράφτηκε σε Λύκειο Τεχνών όπου ήρθε σε επαφή με την ζωγραφική. Τον επόμενο χρόνο πήγε στην Νέα Υόρκη όπου βρισκόταν ο αδερφός του και γράφτηκε σε σχολή ζωγραφικής. Σπούδασε για 2 χρόνια κι ύστερα έζησε φτωχικά με τον ένα αδερφό του για ένα χρόνο και με τον άλλο και τη γυναίκα του για άλλον ένα προσπαθώντας να ανακαλύψει το ταλέντο του στην ζωγραφική. Το 1935 προσλήφθηκε στο WPA Federal Art Project ως ζωγράφος και άρχισε να βγάζει για πρώτη φορά κάποια χρήματα. Εντωμεταξύ είχε κρίσεις κατάθλιψης και είχε αρχίσει να πίνει. Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία πράγμα που αντικατοπτρίστηκε στα έργα του αυτής της περιόδου, είναι επηρεασμένα από τις ψυχαναλυτικές θεωρίες. Το 1938 παθαίνει νευρικό κλονισμό και κλίνεται σε ψυχιατρική κλινική για 4 μήνες. Οι πίνακες του δεν τυχαίνουν καλών κριτικών, εκείνος συνεχίζει να ζωγραφίζει απτόητος. Το 1943 κάνει μια ατομική έκθεση στο μουσείο Guggenheim με την συμπαράσταση και την αρωγή της ανιψιάς του ιδρυτή του μουσείου ενώ το 1944 φτιάχνει το πρώτο του έργο σε διαστάσεις τοίχου και τελειώνοντάς το έχει μια επαναστατική ιδέα. Αφήνει το καβαλέτο και το πινέλο στην άκρη, απλώνει μεγάλους μουσαμάδες στο πάτωμα και αρχίζει να στάζει, να πιτσιλάει, να πετάει το χρώμα πάνω τους, να γυρνάει γύρω τους και να συμμετέχει με όλο του το σώμα. Ανακαλύπτει σταδιακά ότι με την μέθοδο αυτή μπορεί να εκφράσει καλύτερα τον ψυχισμό του, τα άγχη και τις εσωτερικές του συγκρούσεις. Ονομάζει την μέθοδο dripping, είναι γνωστή και ως action painting.
Το 1944 μαζί με την στροφή στην τέχνη, κάνει στροφή και στην προσωπική του ζωή, παντρεύεται την επίσης αφηρημένη εξπρεσιονίστρια Lee Krasner. Η Lee αναλαμβάνει να εργάζεται για να έχουν χρήματα ώστε εκείνος να ζωγραφίζει απερίσπαστος, συγχρόνως φροντίζει τις δημόσιες σχέσεις του και την εικόνα του η οποία δεν είναι η καλύτερη. Όσο ήταν νηφάλιος, ήταν ευγενικός και ευχάριστος, αν και κάπως εκκεντρικός, όταν ωστόσο ήταν μεθυσμένος, γινόταν μέχρι και βίαιος με οποιονδήποτε και οτιδήποτε βρισκόταν στο δρόμο του. Η γυναίκα του προσπάθησε να τον προστατεύσει από αυτή την πλευρά του και ως ένα σημείο τα κατάφερε. Για κάποια χρόνια ο Πόλλοκ είχε μειώσει τις καταχρήσεις και το αλκοόλ, ενώ σημαντικά μειωμένες ήταν και οι νευρικές του κρίσεις. Από το 1946 και μετά έκανε σχεδόν κάθε χρόνο από μια έκθεση και τα έργα του κινούσαν το ενδιαφέρον διχάζοντας ωστόσο κοινό και κριτικούς. «Αν αυτό είναι τέχνη τότε όλοι είμαστε καλλιτέχνες» έλεγαν κάποιοι, «Ίσως είναι ο καλύτερος αμερικάνος ζωγράφος» έλεγαν κάποιοι άλλοι. Πάντως όσο ζούσε κανένας πίνακας του δεν πουλήθηκε σε τέτοιο ποσό ώστε να τον βγάλει από την οικονομική αβεβαιότητα. Μετά τον θάνατό του οι τιμές των έργων του εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Στις 11 Αυγούστου του 1956 ο Πόλλοκ εγκατέλειψε τον κόσμο οδηγώντας μεθυσμένος και πέφτοντας με ταχύτητα πάνω σε ένα δέντρο. Μαζί του είχε δύο νεαρές κοπέλες, η μία πέθανε, η άλλη, η οποία ήταν και ερωμένη του, τραυματίστηκε βαριά αλλά επέζησε.