Σεσίλια Μεϊρέλες ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Σεσίλια Μεϊρέλες

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Εδώ είναι η ζωή μου:
Η άμμος είναι τόσο καθαρή
Με σχεδιασμένο το περπάτημα μου
Αφιερωμένο στον άνεμο…

Εδώ είναι η φωνή μου:
Αυτό το άδειο κέλυφος
Η σκιά ενός ήχου
Διατηρώντας τον δικό του θρήνο…

Εδώ είναι η θλίψη μου:
Αυτό το σπασμένο κοράλλι
Επιβιώνοντας την αξιοθρήνητη στιγμή της

Εδώ είναι η κληρονομιά μου:
Αυτή η μοναχική θάλασσα -
Από τη μία πλευρά ήταν η αγάπη
Και από την άλλη λήθη.

ΠΑΩ ΜΕ ΦΑΣΕΙΣ, ΟΠΩΣ Η ΣΕΛΗΝΗ

Έχω φάσεις όπως η Σελήνη
φάσεις για να κρύβομαι,
φάσεις για να κατεβαίνω στο δρόμο ...

Καταστροφή της ζωής μου!
Καταστροφή της ζωής μου!

Έχω φάσεις να είμαι δικιά σου,
και άλλες για να είμαι μόνη.
Φάσεις που πάνε κι έρχονται,
στο μυστικό ημερολόγιο
κι ένας αυθαίρετος αστρολόγος
εφευρέθηκε για μένα.

Και ξετυλίγει τη μελαγχολία
ο ατελείωτος χρόνος του!

Δεν είμαι με κανέναν
(έχω πολλές φάσεις όπως η Σελήνη ...)

Αν μια μέρα κάποιος μπορεί να είναι δικός μου
δεν είναι η ημέρα να είμαι δικιά του...

Και όταν έρθει αυτή η μέρα,
άλλος ένας χάθηκε .

ΠΟΡΤΡΕΤΟ

Δεν είχα το σημερινό μου πρόσωπο
Τόσο ήρεμο
Τόσο λυπηρό
Τόσο λεπτό.

Ούτε αυτά τα τόσο άδεια μάτια
Ούτε αυτό το πικρό στόμα.

Δεν είχα αυτά τα αδύναμα χέρια
Τόσο ακίνητα
Και κρύα
Και νεκρά.

Δεν κατάλαβα αυτή την αλλαγή
Τόσο απλή
Τόσο σίγουρη
Τόσο εύκολη.

Σε ποιον καθρέφτη έχασα το πρόσωπό μου;

ΚΙΝΗΤΡΟ

Τραγουδάω επειδή υπάρχει η στιγμή
Και η ζωή μου είναι πλήρης.
Δεν είμαι χαρούμενη, δεν είμαι λυπημένη:
Είμαι ποιήτρια.

Αδελφέ των φευγαλέων πραγμάτων,
Δεν νιώθω καμία απόλαυση ή μαρτύριο.
Διασχίζω νύχτες και μέρες
Στον άνεμο.

Είτε καταστρέφω είτε χτίζω,
Είτε επιμένω είτε διασκορπίζομαι,
- Δεν ξέρω, δεν ξέρω.
Δεν ξέρω αν θα μείνω ή θα φύγω.

Ξέρω ότι τραγουδάω.
Το τραγούδι είναι το παν.
Το ρυθμικό του φτερούγισμα έχει αιώνιο αίμα,
Και ξέρω ότι μια μέρα θα μείνω άλαλη:
Τίποτε περισσότερο.