|
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ | |||
|---|---|---|---|
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
[Από το περιοδικό ΕΣΤΙΑ τεύχος 329, 18 Απριλίου 1882]Όταν η δόλια µάνα µου τον κόσµο παρατούσε, µε πήγαν κι εγονάτισα µικρό πουλί, µπροστά της, την τελευταία της πνοή ο Χάρος ερροφούσε.. Κι εμένα μόνο θλιβερή, σαν κάτι να ζητούσε, Η υστερνή ματιά της Να σβήσει δεν την άφηνε σα φως από καντήλι, Προτού να εύρη μια φωλιά να μοιάζει τη φωλιά της Σε άλλο καντήλι ήθελε το φως της να το στείλει Και ήρθε μές στα μάτια μου και πάλι ν’ ανατείλει Η υστερνή ματιά της Και από τότε ο,τι θωρώ, και ό,τι σταματήσω Το κουρασμένο βήμα μου, πικρής ζωής διαβάτης, Σα μάνα θα τα’ αγκαλιαστώ και θα το αγαπήσω, Γιατί είναι μεσ’ στα μάτια μου, όσω να ξεψυχήσω, Η υστερνή ματιά της Εν Μεσολογγίω (Το ποίημα γράφτηκε για την μητέρα του Παλαμά που πέθανε όταν εκείνος ήταν 7 ετών. Δημοσιεύτηκε στην ποιητική συλλογή «Τα τραγούδια της πατρίδας µου) |