Η μοίρα άλλους ψηλά πετά κι άλλους στα βάθη γέρνει.
Στον άρρωστο το γιατρικό, στον πονεμένο ο λόγος.
Εύκολα το πιστεύγομε εκείνο που μας αρέσει.
Όποιος τα ψέματα λαλεί δίχως αντρειά λογάται.
Του Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν•
Ποιος εις τον κόσμον φάνηκε κι αγάπη δεν κατέχει, ποιος δεν την εδοκίμασε; ποιος δεν τηνε ξετρέχει;
Τα μάτια, να ‘ναι κι ανοιχτά, τη νύχτα δε θωρούσι·
μέρα και νύχτα τση καρδιάς τα μάτια συντηρούσι·
Πάντ’ η γυναίκα ανερωτά και πεθυμά ν’ ακούση πως όλοι τηνε ρέγουνται κι όλοι την αγαπούσι.
τὸ στόμα τως ἐσώπαινε, μὲ τὴν καρδιὰ μιλοῦσι.
Απ’ ό,τι κάλλη έχει άθρωπος, τα λόγια ’χουν τη χάρη,
να κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει,
κι οπού κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο,
κάνει και κλαίσιν και γελού τα μάτια των αθρώπω.
Δὲν εἶχαν τὴν ἀποκοτιὰ στὰ θέλου νὰ μιλήσου, δὲν ξεύρουν ἀπὸ ποιὰ μεριὰ τὰ πάθη τως ν’ ἀρχίσου.
Αφουκραστείτε, το λοιπόν, κι ας πιάνει οπού'χει γνώση, για να κατέχει κι αλλουνού απόκριση να δώσει.
Περισσότερα
Αρχική Σελίδα
|