Ο Αισχύλος, τραγικός ποιητής του 6ου πχ αιώνα, θεωρείται ο Πατέρας της Τραγωδίας. Γεννήθηκε στην Ελευσίνα, πατέρας του ήταν ο Ευφορίωνας, που καταγόταν από μεγάλη γενιά ευπατριδών. Η ευγενική καταγωγή, η αριστοκρατική ανατροφή, η δημοκρατική ελευθερία, το θρησκευτικό-μυστικιστικό περιβάλλον της Ελευσίνας (λατρεία Δήμητρας – Περσεφόνης) και οι μεγάλοι εθνικοί αγώνες των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων, συντέλεσαν στην διάπλαση του χαρακτήρα του. Έζησε την εποχή της κατάλυσης της τυραννίας των Πεισιστρατίδων, τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη και την εδραίωση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Του αποδίδονται εβδομήντα τραγωδίες και είκοσι σατυρικά δράματα, ωστόσο έχουν σωθεί μόνο επτά τραγωδίες, μεταξύ των οποίων και η τριλογία Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), στην οποία εξετάζεται η πορεία της ανθρωπότητας από τον πρωτογονισμό και την αυτοδικία στο δίκαιο της λογικής και του αμοιβαίου σεβασμού. Για κάποιους μελετητές η Ορέστεια αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης.
Ο Αριστοφάνης στους Βατράχους, τον περιγράφει ως περήφανο και αυστηρό, με καθαρά ευγενή συναισθήματα, και μια εφευρετική μεγαλοφυΐα, να παραμένει απλός και συγχρόνως να διατηρεί ένα μέρος αγροίκας αγένειας. Ο Αισχύλος παντρεύτηκε και είχε δύο γιούς, οι οποίοι γίνανε κι αυτοί τραγικοί ποιητές. Πολέμησε με μεγάλο θάρρος στις μάχες του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας και ίσως των Πλαταιών. Στην πρώτη μάλιστα από αυτές πληγώθηκε. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα, αλλά για αδιευκρίνιστους λόγους προς το τέλος της ζωής του φαίνεται ότι την εγκατέλειψε. Σύμφωνα με τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, ο Αισχύλος κατηγορήθηκε για ασέβεια ενώπιον του Αρείου Πάγου, επειδή αποκάλυψε στο έργο του Ευμενίδες, τα Μυστήρια των Ελευσινίων. Ωστόσο στη δίκη αυτή αθωώθηκε. Ο Αριστοφάνης αναφέρει ως αιτία αναχώρησής του μια πολιτική διαφωνία με το αθηναϊκό κοινό. Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στην Σικελία, στην πόλη Γέλα, όπου και πέθανε το 456 π.χ. Θεωρούσε μεγαλύτερη τιμή το ότι υπήρξε πολεμιστής παρά ένας ποιητής, πράγμα που αποδεικνύεται και από τον επιτύμβιο που ζήτησε για το μνήμα του:
"Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας•
ἀλκὴν δ εὐδόκιμον Mαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος".
Δηλαδή:
Τον γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο κρύβει νεκρόν το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια•
την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.