ΑΡΧΙΚΗ

ΠΩΛ ΒΕΡΛΑΙΝ 1844 έως 1896 (52)

ΤΟ ΟΙΚΕΙΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ

Συχνά έχω τούτο το παράξενο και διαπεραστικό όνειρο μιας γυναίκας άγνωστης που αγαπώ και με αγαπά και που όμως δεν είναι κάθε φορά ούτε ακριβώς η ίδια αλλά ούτε και κάποια άλλη, και με αγαπά και με καταλαβαίνει Γιατί εκείνη με καταλαβαίνει και η καρδιά μου είναι διάφανη για αυτή μονάχα και τον ιδρώτα του χλωμού προσώπου μου μονάχα αυτή ξέρει να δροσίζει με το κλάμα της Να είναι άραγε καστανή, ξανθιά ή κοκκινομάλλα; Δεν ξέρω το όνομά της; Θυμάμαι πως είναι γλυκό και εύηχο σαν τα ονόματα των αγαπημένων που μας στέρησε η ζωή Το βλέμμα της είναι όμοιο με το βλέμμα των αγαλμάτων και όσον αφορά τη φωνή της, απόμακρη και ήρεμη και σοβαρή, με τη χροιά αγαπημένων φωνών που σώπασαν.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 		O Πωλ Βερλαίν (Paul Verlaine, 30 Μαρτίου 1844 - 8 Ιανουαρίου 1896) ήταν σημαντικός Γάλλος ποιητής που συνέβαλε στην μετάβαση από το ρομαντισμό στο συμβολισμό. Γεννήθηκε στο Μετς της Γαλλίας σε μια εύπορη οικογένεια, ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Τέλειωσε το σχολείο το 1862 και εργάστηκε για ένα διάστημα σε μια ασφαλιστική εταιρεία και μετά στο δημαρχείο, ενώ από τα νεανικά του χρόνια είχε ξεκινήσει να γράφει ποίηση. Μεγαλώνοντας ήρθε σε επαφή με την ομάδα των παρνασσιστών και άλλους σύγχρονους του ποιητές όπως τον Μαλαρμέ και τον Ανατόλ Φρανς, και άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του. Μέχρι το 1870 είχε εκδώσει 3 συλλογές ποιημάτων και είχε γίνει γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους. Τον Αύγουστο του 1870 παντρεύτηκε τη δεκαεξάχρονη Ματίλντ Μοτέ και μετακόμισε να ζήσει μαζί με τα πεθερικά του στο Παρίσι. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε να του στέλνει γράμματα ένας δεκαεφτάχρονος έφηβος, ο Ρεμπώ, δηλώνοντας θερμός θαυμαστής της ποίησης του. Αλληλογραφούσαν τακτικά και το 1871 ο Ρεμπώ καταφτάνει στο Παρίσι περνώντας τον κλοιό των πρωσικών στρατευμάτων που πολιορκούσαν την πόλη. Ο Πωλ τον φιλοξενεί για 15 ημέρες κατά την διάρκει των οποίων η φιλία τους μετατράπηκε σε έρωτα.

Ο Πωλ αφήνει γυναίκα και το τριών μηνών παιδί του και φεύγει με τον Ρεμπώ. Περιπλανιούνται σε πόλεις της βόρειας Γαλλίας και το Βέλγιο,τελικά εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Εκεί ζουν μποέμικη ζωή με συγγραφή, μεθύσια και κραιπάλες. Τον Ιούλιο του 1873 ο Βερλαίν τραυματίζει τον Ρεμπώ στο χέρι πυροβολώντας τον ύστερα από έντονο καυγά και ενώ βρίσκονταν και οι δυο υπό την επήρεια μέθης. Ο Βερλαίν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 2 χρόνων, όταν αφέθηκε ελεύθερος το 1875, η γυναίκα του τον είχε χωρίσει και ο Ρεμπώ δεν ήθελε να τον ξαναδεί. Έφυγε για Αγγλία κι έζησε σε διάφορες πόλεις εργαζόμενος ως δάσκαλος γαλλικών και σχεδίου και γράφοντας ποιήματα. Κατάφερε με την ποίηση του να κερδίσει την αναγνώριση των Άγγλων λογοτεχνών της εποχής και επέστρεψε στην Γαλλία όπου το 1880 εκδόθηκε η συλλογή ποιημάτων του Sagesse, καθοριστική για την καθιέρωση του ως σπουδαίο ποιητή. Το 1883 πέθανε ένας 23χρονος νεαρός μαθητής του με τον οποίο ο Βερλαίν είχε στενές σχέσεις, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Τα επόμενα χρόνια έμεινε με την μητέρα του, η οποία πέθανε το 1886. Τον ίδιο χρόνο ξαναπαντρεύτηκε η Ματίλντ ενώ εκείνος έγραψε το «Οι αναμνήσεις ενός χήρου» έργο με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έκτοτε μπαινόβγαινε σε νοσοκομεία με κλονισμένη την υγεία. Το 1893 ήταν υποψήφιος για την Γαλλική Ακαδημία, το 1894 του παραχωρήθηκε ένα βοήθημα 500 φράγκων και ξεκίνησε να ζει με μια γυναίκα, πέθανε στις 8 Ιανουαρίου του 1895.